บทที่ 25 หาทางรักษา
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
"เบลล์ไหวไหม" เสียงของนายเตถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่รู้เรื่องราวทั้งหมด เขานั่งอยู่ด้านข้างของฉันไม่ยอมห่าง โดยปกติแล้วเรื่องส่วนตัวฉันไม่เล่าให้ใครฟังเด็ดขาด ทว่าความรู้สึกตอนนี้มันล้นทะลักออกมา เก็บไว้ไม่ไหว หากเก็บต่อไป ไม่แน่อาจจะคิดสั้นก็ได้ ฉันจึงเล่าเรื่องโดยคร่าว ๆ ให้เตฟัง ดูเหมือนว่านายนั่นกลับเข้าอกเข้าใจไปเสียหมด
ส่วนเรื่องที่ทำให้ฉันเสียใจได้มากขนาดนี้ คงเป็นเพราะเมื่อสักครู่นี้ คุณหมอได้ออกมาเล่าถึงอาการของพี่ชายทั้งสองคนของฉัน คุณหมอบอกว่า พ้นขีดอันตรายแล้ว ทว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่พี่ชายของฉันหยุดหายใจไปช่วงเวลาสั้น ๆ ตอนนี้อาจจะเสี่ยงเป็นเจ้าชายนิทรา โอกาสที่จะฟื้นมีน้อย ให้ทางญาติทำใจเผื่อเอาไว้ประมาณนี้หรือเปล่านะ ฉันไม่ยินไม่ชัดเท่าไหร่นัก เนื่องจากเอาแต่ร้องไห้
และสิ่งที่ฉันได้ยินแทบไม่อยากจะเชื่อ เรื่องทุกอย่างเหมือน
