เสน่หายอดยาใจ

การตัดสินใจ...1

" ลุงเอาโฉนดบ้านหลังนี้ไปจำนองไว้ที่บ่อนคาสิโน ตอนนี้มันครบกำหนดที่จะต้องคืนเงินเขา แต่ลุงไม่มีเงินไปคืนเขา เขาก็เลยจะยึดบ้านหลังนี้ แต่เขาก็ยื่นข้อเสนอให้ลุง คือให้ไข่มุกไปอยู่กับเจ้าของคาสิโน แล้วเขาจะคืนโฉนดให้ลุง " นายทวีปดนาราภัทรว่าไม่ใช่ความคิดของตน เพื่อให้นาราภัทรยอมทำตามเงื่อนไข และยังมีศรัทธาในตัวเขาเหลืออยู่ เพราะหากเธอทราบว่าเงื่อนไขทั้งหมดมาจากเขา เธออาจจะไม่ยอมทำตามก็ได้ และคงไม่มองหน้าเขาไปตลอดชีวิต

" อยู่เพื่ออะไร ? " นาราภัทรรู้สึกตกใจมากกับเรื่องราวที่เธอได้รับรู้พร้อมกับคำว่าไปอยู่กับเจ้าของบ่อนมันหมายถึงอะไร

" ไปเป็นเมียของเจ้าของบ่อน " นายทวีรู้สึกจุกที่คอเพราะถึงแม้ว่าเขาจะเห็นแก่ตัวเพียงใด แต่ก็ยังมีความเป็นห่วงหลานสาวคนนี้อยู่มากเหมือนกัน

" ทำไม...หนูไม่เข้าใจทำไมลุงต้องทำกับหนูแบบนี้ " นาราภัทรเอ่ยเสียงเบาด้วยความรู้สึกเสียใจ น้ำตาของเธอค่อยๆไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมใส

" ช่วยลุงเถอะนะ ลุงไม่มีทางเลือกจริงๆ " นายทวีก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน แต่ความเห็นแก่ตัวก็เอาชนะทุกอย่างเหมือนเดิม

" เราก็ไม่ต้องมีบ้านนี้ก็ได้ หนูเลี้ยงลุงได้เราออกไปเช่าอยู่ข้างนอกด้วยกันก็ได้นะลุง " นาราภัทรน้ำตาไหลพร้อมกับพูดจาหว่านล้อมนายทวี เพราะเธอสามารถทำแบบนั้นได้จริงๆ

" ลุงรักบ้านหลังนี้มาก ลุงขอร้องนะไข่มุก ยอมรับข้อเสนอของเขาเถอะ ให้ลุงออกไปอยู่บ้านเช่าลุงยอมตายดีกว่า " นายทวีเอ่ยออกมาด้วยความเอาแต่ใจ

" แต่หนูไม่อยากทำแบบนี้ หนูไม่รู้จักเขาจะให้หนูไปเป็นเมียเขาได้ยังไง " นาราภัทรยังคงไม่ยอมทำตามที่นายทวีต้องการ

" ลุงเลี้ยงแกมา แค่นี้แกทำให้ลุงไม่ได้หรือไง จะให้ลุงไปขอทานอยู่ข้างถนนหรือไงแกถึงจะพอใจ " นายทวีเริ่มเกรี้ยวกราดขึ้นมาเพราะนาราภัทรยังไม่ยอมตกลงเสียที

" หนูไม่อยากทำแบบนั้นจริงๆ ลุงเห็นใจหนูเถอะนะ หนูไหว้ล่ะ " นาราภัทรยกมือไหว้นายทวีน้ำตาอาบสองแก้ม

" ถ้าแกไม่ตกลงก็ไม่ต้องมาคุยกับลุงอีก ปล่อยให้ลุงตายอยู่ตรงนี้แหล่ะ ให้เขายึดบ้านไปเลยจะได้จบ แล้วแกก็อย่าหวังว่าจะเจอลุงอีก รอทำศพลุงไปเลยแล้วกัน " นายทวีแกล้งขู่นาราภัทรออกไปเพื่อให้เธอยอมตกลงรับเงื่อนไขนี้

" ลุงอย่าทำแบบนี้เลย หนูขอล่ะ หนูยอมแล้ว " นาราภัทรเอ่ยออกไปเพราะเธอหมดหนทางปฎิเสธแล้ว เธอกลัวว่าลุงทวีจะทำตามที่เขาขู่จริงๆ เพื่อผู้มีพระคุณแล้วเธอต้องฝืนใจทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ

" แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ " นายทวียังคงแกล้งโมโห แต่ภายในใจดีใจจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่