" ไม่ได้!! ฉันไม่มีวันปล่อยเธอทิ้งไว้ที่นี่แน่นอน " พสุธาเอ่ยจริงจัง เขายังคงจูงมือเธอเพื่อให้วิ่งหนีไปกับเขาต่อ โดยที่ไม่ทราบว่าเท้าของนาราภัทรกำลังเจ็บเพราะแผลถูกตอไม้บาดเข้าไปลึกพอสมควร
" แต่มุกไม่ไหวแล้ว คุณดินไปเถอะ ชีวิตของมุกไม่มีค่าอะไร แต่ชีวิตคุณดินมีค่ามาก อย่าให้มุกเป็นตัวถ่วงเลยค่ะ มุกขอร้อง " นาราภัทรเอ่ยด้วยความจริงใจ นาทีนี้เธออยากให้เขารอด เธอไม่อยากเป็นตัวถ่วงของเขา เพราะถ้าขืนเขาเอาเธอไปด้วย เขาไม่รอดแน่นอน
" ชีวิตของเธอมีค่าสำหรับฉัน เราจะต้องรอดไปด้วยกัน " พสุธาหันมาเอ่ยด้วยแววตาจริงใจ เขาทำในสิ่งที่นาราภัทรไม่คาดคิดว่าจะได้รับจากผู้ชายแบบเขา
พสุธารีบหันหลังให้นาราภัทร พร้อมกับสั่งให้เธอขึ้นไปอยู่บนหลังเขา นาราภัทรยังลังเลเพราะเธอไม่ยากเป็นภาระของเขา
" รีบขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอไม่รีบขึ้นมาเราอาจตายทั้งคู่ เร็วเข้าเสียงกระสุนมันใกล้เข้ามาแล้ว " พสุธาเอ่ยเสียงเครียด
