พสุธาเดินตามลำธารมาเรื่อยๆ แล้วเขาก็ต้องดีใจเป็นที่สุด เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือบ้านคน เขารีบพานาราภัทรเดินเข้าไปขอความช่วยเหลือ " มีใครอยู่บ้างมั้ยครับ " พสุธาตะโกนเข้าไปในกระท่อมไม้ไผ่ เพียงไม่นานมีหญิงชาวบ้านเดินออกมามองด้วยความสงสัยปนหวาดกลัว " ไม่ต้องกลัวพวกผมนะครับ ผมมาขอความช่วยเหลือ " พสุธาเอ่ยกับหญิงชาวบ้าน นางรีบเดินเข้าไปในบ้าน แล้วกลับออกมาอีกรอบพร้อมสามีของนาง " มีอะไร " เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยภาษาไทยสำเนียงกัมพูชา ถามออกมาด้วยความไม่ไว้ใจ " ช่วยพวกผมด้วยครับ พวกผมถูกตามล่า ถ้าคุณช่วยพาผมไปส่งที่ในเมือง ผมจะให้ค่าตอบแทนคุณห้าหมื่นบาท " พสุธาเริ่มเจรจาต่อรอง อีกฝ่ายเมื่อได้ยินเรื่องค่าตอบแทนก็รู้สึกหูผึ่ง เขาจึงตอบรับข้อตกลงในทันที " ตกลง ผมจะช่วยคุณแต่วันนี้มันไม่มีรถออกไปแล้ว คุณจะต้องพักที่นี่ แล้วพรุ่งนี้เช้าผมจะไปส่งพวกคุณในเมือง " ชายเจ้าของบ้านเอ่ยด้วยความโลภ