“ถ้าคุณเศร้าการนั่งแบบนี้คนเดียวมันไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นนะ ให้ผมช่วยคุณดีกว่า” ชายนิรนามเอ่ยด้วยความหวังดี
“คนอย่างคุณจะมาช่วยอะไรฉันได้ ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดแหล่ะ” พาขวัญไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
“ลองเชื่อใจผู้ชายแปลกหน้าอย่างผมดูสักครั้ง ผมมาที่นี่บ่อย ผมจะเป็นไกด์ให้คุณเอง วันนี้ทั้งวันคุณลืมความเศร้า แล้วเที่ยวไปกับผม ตกลงมั้ยครับ” ชายนิรนามยังคงตื้อเธอไม่หยุด ตอนนี้ความเบื่อหน่ายผสมกับความเศร้า มันทำให้หญิงสาวอยากลองทำอย่างที่เขาบอก เที่ยวกับคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก บางทีเธออาจจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอให้เขาฟัง เพื่อที่เธอจะได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจ เพราะพรุ่งนี้ เธอกับเขาอาจจะเป็นเพียงแค่คนผ่านทางเท่านั้น
“ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่หลอกฉัน” พาขวัญถามออกไปด้วยความลังเล
“ผมเป็นสุภาพบุรุษพอ ขอให้คุณไว้ใจ มาเถอะครับ ออกมาจากโลกสีหม่นๆ ของคุณ โลกนี้มันมีอะไรน่ามองมากกว่าการนั่งเศร้าแบบนี้” มันน่าแปลกที่ชายหนุ่มนิรนามคนนี้เป็นเพียงชายแปลกหน้าที่เธอเผอิญมาเจอเขาที่เกาะแห่งนี้ แต่คำพูดของเขามันกลับทำให้เธอคล้อยตามอย่างไม่น่าเชื่อ
“งั้นก็ไปกันเถอะค่ะ” นาทีนี้พาขวัญไม่แค่ร์แล้วว่าเขาจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่า เพราะเธอและเขาคงไม่มีทางได้เจอกันอีก การได้เพื่อนเที่ยวในเวลาที่รู้สึกแย่เช่นนี้ บางทีเธออาจจะดีขึ้นจนลืมทิวาไปจากใจได้โดยเร็วก็ได้
และก็นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ไม่ผิดเลยสักนิด ชายหนุ่มนิรนามที่เธอไม่ยอมถามแม้แต่ชื่อ และเธอก็ไม่ยอมบอกชื่อของเธอกับเขา ทำให้เธอหัวเราะได้ในเวลาที่เธอทุกข์ใจแบบนี้ เขาเป็นไกด์ที่ดี และเป็นคนน่ารักคนหนึ่ง รอยยิ้มที่มันหายไปตลอดหลายวันที่ผ่านมา มันกลับมาเพราะผู้ชายนิรนามคนดี
แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครจริงๆ เขาคงจะเป็นคนที่เข้ามาผิดที่ผิดเวลา หากว่ามีโอกาสที่เธอได้เจอเขาอีกครั้ง หากว่าเขายังไม่มีเจ้าของ เธออาจจะเปิดใจลองคบกับเขาก็ได้ แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเพื่อนเที่ยวกำลังจะจบสิ้นลงแล้ว
“ฉันขอเลี้ยงข้าวคุณเป็นการตอบแทนนะคะ ขอบคุณสำหรับวันนี้” พาขวัญเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่มันแทบไม่ต้องฝืนเลย
“ได้ไงล่ะครับ เอาเป็นว่าไปกินข้าวด้วยกัน เดี๋ยวผมเลี้ยง ผมไม่ยอมให้ผู้หญิงเลี้ยงหรอกครับ” ชายหนุ่มนิรนามตอบทันที
“แล้วอย่างนี้ฉันจะตอบแทนคุณได้ยังไงคะ” พาขัวญไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะเธอไม่ชอบติดค้างใคร
“แค่ชื่อและเบอร์โทร ทุกอย่างก็หายกันครับ” ชายหนุ่มนิรนามยังไม่ยอมแพ้ เขาอยากสานสัมพันธ์ต่อกับหญิงสาว
“ไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ” พาขวัญรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอาหาร ทำให้ชายหนุ่มนิรนามมองตามพร้อมทั้งส่ายหน้า นี่เธอจะไม่ยอมให้เขาได้สานต่อกับเธอจริงๆ อย่างนั้นหรือ คนอย่างเขาที่มีเสน่ห์เหลือล้น พอขอเบอร์กับโดนหญิงสาวปฏิเสธมันช่างน่าขำจริงๆ