“อื้อ…พี่เพลิงอย่ากวน”
มือเล็กปัดป่ายคนที่ชอบมาก่อกวนอยู่ทางด้านหลัง ขณะที่ปาลีกำลังตั้งใจทำรายงานในแม็กบุ๊กบนโซฟากลางห้องในเพ้นเฮ้าส์สุดหรูของเพลิงนิล
“แค่จับผมเล่นเอง ก็ทำไปสิ” เขามานอนซบหลังเธอใช้นิ้วม้วนปลายผมยาวสลวยเล่นไปมา แต่ปาลีไม่มีสมาธิเพราะบางทีเขาก็แกล้งเลื่อนมือมาโอบที่เอว
“พี่เพลิงก็เลิกแกล้งสิ ปิ่นจั๊กจี้ พิมพ์ๆแก้ๆหลายรอบแล้ว”
“พี่ไม่ได้แกล้ง แต่หิว”
“หิวก็ไปกินข้าว”
“ไม่ได้หิวข้าว” เขากระซิบเบาๆข้างหู มือที่กำลังพิมพ์รายงานหยุดชะงัก
“ละ…แล้วอยากกินอะไร” ปาลีไม่รู้มาก่อนเลยว่าเสียงของตัวเองจะทั้งสั่นและเบาหวิวได้ขนาดนี้
“อยากกิน…” เขาเว้นจังหวะราวกับจะกลั่นแกล้ง
ริมฝีปากอุ่นสัมผัสลงที่หลังคอเบาๆ แต่ปาลีก็สะดุ้งตัว ขนตามสันหลังลุกเกรียว
จากที่จูบแค่หลังคอริมฝีปากอุ่นก็เริ่มไล่ลงมารอบๆคอ ปาลีไม่ได้ขัดขืนแต่นั่งนิ่งให้อีกฝ่ายจูบผิวขาวๆของตัวเองราวกับคนใจง่าย
