“เอสเป็นอะไรลูก หน้าตาแตกตื่นแบบนั้น” คุณศิริกานต์เอ่ยถามลูกชายด้วยความสงสัยระคนห่วงใย
“น้องมีเลือดออกครับ ไม่รู้ไปเล่นซนหกล้มกระแทกอะไรหรือเปล่า น่าจะช้ำใน” อัสนีรีบระล่ำระลักบอกมารดาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“แล้วนั่นเอสจะไปไหนลูก”
“จะพาน้องไปหาหมอครับคุณแม่”
“เดี๋ยวก่อน ๆ” คุณศิริกานต์เข้าไปขวางเอาไว้
“คุณแม่จะมาขวางผมเอาไว้ทำไมครับ”
“ขอแม่ดูหน่อย” คุณศิริกานต์รีบดูก่อนจะหัวเราะออกมา
“คุณแม่หัวเราะอะไรครับ น้องเลือดออกใหญ่แล้ว ดูสิไหลไม่หยุดแล้ว ยังจะมาหัวเราะอีกเหรอครับ” พ่อลูกชายของท่านหน้าตาแตกตื่นทำคุณศิริกานต์หัวเราะหนักขึ้นไปอีก
“เอส”
“ครับ”
“น้องมีประจำเดือนลูก”
“ฮะ!” อัสนีก้มมองคนในอ้อมแขนที่มองเขาตาปริบ ๆ
“น้องมีเมนส์น่ะเอส ไม่ได้หกล้มช้ำใจอย่างที่เอสว่าหรอกจ้ะ” อัสนีอ้าปากค้าง เมื่อมารดาตอกย้ำให้เขาได้รับรู้และเข้าใจ
“แล้วต้องทำยังไงครับ” อัสนีเสียงอ่อย
“เดี๋ยวแม่จั
