“อืม... อร่อย เฮียเป็นผู้ชายที่ทำอาหารได้อร่อยจริง ๆ เลยค่ะ อร่อยจนอยากขออีกจาน” ในเวลาอันรวดเร็ว ภัทรพลและมิรินก็รับประทานของว่างเสร็จสิ้น แต่มันยังไม่เพียงพอเพราะมันอร่อยมาก เลยรู้สึกอยากกินอีก การได้กินของอร่อย อยู่ในบรรยากาศดี ๆ ทำให้เจริญอาหารไม่น้อย
“ถ้าอยากกินอีก จะทำให้กินนะ” อัสนีเอ่ยขึ้น
“พอดีไปงานวันเกิดของน้ำทิพย์ก็ไม่ต้องกินอะไรกันพอดีค่ะ คงกินแค่น้ำเปล่าเพราะอิ่มแปล้” มิรินรีบเบรกเพื่อนจอมตะกละเอาไว้ ภัทรพลเลยทำท่าเสียดาย
“ยายมิไม่ยอมให้กินค่ะเฮีย งั้นวันหลังเราค่อยมากินกันนะคะ” คำพูดมีนัยของภัทรพลทำให้มิรินค้อนเสียวงใหญ่
“ที่งานวันเกิดของยายน้ำไม่รู้ว่าจะมีอะไรอร่อย ๆ แบบนี้ไหม” ภัทรพลพูดขึ้นมองอัสนีดวงตาหวานฉ่ำ
“ไปเถอะ มองเฮียตาหวานขนาดนี้ จะกินเฮียแทนอาหารแล้วนะ” มิรินสะกิดเพื่อน ภัทรพลจึงต้องละสายตาจากอัสนีอย่างแสนเสียดาย
“หึงเหรอ”
“หึง” มิรินกระซิบที่ริมหูของเพื
