ภัทรพลชอบแกล้งว่าเพื่อนเป็นยายขี้เหร่ เป็นการหยอกเย้ากันตามประสาเพื่อนรัก ซึ่งมิรินก็รู้ดีว่าเพื่อนล้อเล่น
“ยายมิน่ะสวยน่ารัก เดินไปไหนมาไหน ผู้ชายมองกันทั้งมหาวิทยาลัย ก็เลยแกล้งว่ามันขี้เหร่เสียบ้าง จะได้ไม่หลงตัวเอง” ภัทรพลจีบปากจีบคอพูด ก่อนจะหันไปยิ้มกับพนักงานของร้านก๋วยเตี๋ยวที่นำหมี่วุ้นน้ำใสมาเสิร์ฟให้จนถึงโต๊ะ
หนุ่มคนนั้นหันมายิ้มหวานให้กับภัทรพลอีก นั่นทำให้มิรินต้องอมยิ้ม
“พอลลี่”
“หือ”
“เนื้อหอมเสน่ห์แรงนะจ๊ะ”
“ของมันแน่อยู่แล้ว ของฉันมีคุณภาพได้ใช้ก่อนหมดอายุ ระวังของเธอเถอะจะหมดอายุก่อนใช้” ประโยคนั้นทำเอาคนฟังหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู แต่ภัทรพลก็กระซิบกระซาบพอให้ได้ยินกันแค่สองคน ไม่อย่างนั้นเฮียที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามจะทำหน้ายักษ์ใส่เอาได้
“บ้าลามก”
“ใครลามก”
“แกนั่นแหละลามก”
“แกนั่นแหละลามก”
“เอ๊ะ!” มิรินอุทานออกมา ทำให้อัสนีต้องเงยหน้ามอง
“ไม่ต้องมาเอ๊ะ ฉันพูดอะ
