“รู้สึกยังไงบ้าง” เขาลืมตาตื่นตั้งแต่เธอขยับ ก่อนจะวางหลังมือที่หน้าผากของเธอเพื่อสัมผัสอุณหภูมิของร่างกาย
“ตัวไม่ร้อนแล้วนี่ครับ แสดงว่าอาการดีขึ้นแล้ว”
“รู้สึกเพลียๆ ปวดเมื่อยแล้วก็ขมปากค่ะเฮีย”
“แสดงว่ายังไม่หายดี เดี๋ยวเฮียจะไปต้มข้าวต้มให้นะ อยากกินข้าวต้มอะไรครับ มีข้าวต้มไก่ ข้าวต้มปลา ข้าวต้มหมูสับ”
“ไม่อยากกินอะไรเลยค่ะ ขมปาก” คนพูดรู้สึกปวดหัวจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง แม้ตัวจะไม่ร้อนมากแล้วแต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายตัว
“ไม่หิวก็ต้องกินนะครับ เฮียคิดว่ากินข้าวกินยารอบนี้หนูมิก็ต้องหายป่วยอย่างแน่นอนครับ”
“งั้นเอาข้าวต้มอะไรก็ได้ค่ะ หนูมิขอนอนอีกหน่อยนะคะ” เธอพูดแล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
“ได้สิครับ นอนให้สบายเลย เดี๋ยวทำข้าวต้มเสร็จเฮียจะมาปลุกนะครับคนดี” เขาจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของสาวน้อยเบาๆ อย่างเอ็นดูระคนรักใคร่ห่วงใยเหลือประมาณ ก่อนจะลงมาทำข้าวต้มให้คนป่วย
“หนูมิล่ะเอส” เ
