“ก็เห็นแบบเจ้านายนั่นแหละ”
“มึงกล้ามากนะ” อัสนีตัวสั่นเทา โกรธจนตัวสั่น ไอ้หมาโรคจิต ไอ้หมาเวรตะไล วิญญาณเข้าร่างเมื่อไหร่ มึงเจอกับกูแน่ ปกติเขาไม่ใช่คนหยาบคาย แต่กับเฮียโยและน้องรักอย่างพายุ ภาษาพ่อขุนจัดเต็ม
“เจ้านายอย่าเอ็ดสิ ผมไม่คิดอะไรกับหนูมิหรอก รักเหมือนน้อง ผมคิดกับสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกันกับผมเท่านั้น”
“อย่าให้รู้นะมึง” เขาด่ามัน ตอนนี้เห็นวิญญาณของมันนอนกลิ้งอยู่กับพื้นตรงหน้าด้วยท่าทีมีความสุข
“เจ้ามูมู่ มาจ้ะ เดี๋ยวเป่าขนให้นะ” อัสนีหันไปอีกครั้งหญิงสาวก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาเลยถอนใจออกมา
“เจ้านายถอนใจทำไมครับ”
“มึงนั่นแหละชวนพูดมาก”
“อ้อ... เจ้านายถอนใจ เพราะเสียดายที่ไม่ได้เห็นหนูมิโป๊ต่อน่ะสิ”
“ก็เออน่ะสิ เฮ้ย! ไม่ใช่ กูไม่ได้ลามกเหมือนมึงไอ้หมาบ้า ชอบทำให้กูไขว้เขวอยู่เรื่อย”
“ผมไม่บ้านะ เจ้านายจับฉีดวัคซีนทุกปี” อัสนีนอนลงให้มิรินเป่าขนให้แห้งกับไดร์เป่
