“บะ! แกจะกินอะไรเจ้ามูมู่”
“เจ้านาย อร่อยนะ” เสียงที่ดังมาตามสายลมทำให้อัสนีที่มองเมินอาหารหมา หน้าบึ้งกว่าเดิม
“มึงจะให้กูกินอาหารมึงนี่นะ” เขาโต้ตอบกับมันในใจด้วยความหงุดหงิด
“ลองแล้วจะติดใจ เชื่อผมสิ”
“ติดใจบ้านมึงสิไอ้มูมู่”
“เย็นนี้กลับจากมหาวิทยาลัยหนูมิอยากไปเยี่ยมเฮียค่ะ” มิรินบอกความประสงค์แก่พี่ชายทั้งสอง โยธินพยักหน้ารับรู้
“ก็ดีเหมือนกัน เอสคงต้องการกำลังใจ” โยธินเห็นด้วย
“จะไปเยี่ยมพี่สะใภ้กับเจ้าตัวเล็กด้วยค่ะ” มิรินหมายถึงลูกเมียของโยธิน
“มันคงยังไม่หิว สงสัยเป็นห่วงเจ้านายของมัน เดี๋ยวก็คงกินเองแหละ เราไปกันเถอะ เฝ้าบ้านด้วยนะเจ้ามูมู่” โยธินเดินไปลูบหัวมันเบา ๆ อัสนีแอบบ่นในใจ
“โดนลูบจนหัวล้านหมดแล้วกู” เขาเดินไปส่งคนทั้งสามหน้าบ้าน หน้าที่เฝ้าบ้านคงเป็นของเขาสินะ
“ตาละห้อยเชียวนะเจ้ามูมู่ เฝ้าบ้านดี ๆ นะจ๊ะ” มิรินนั่งยอง ๆ ลูบหัวของเจ้าสุนัขตัวโตไปมาเบา ๆ พอมัน
