“หนูมิ หิวไหมลูก”
“ไม่หิวค่ะ เฮียพาไปกินของอร่อย ๆ เยอะแยะเลย” มิรินหาวหวอด ๆ คุณศิริกานต์ลูบศีรษะเด็กน้อยก่อนกระซิบเบา ๆ อย่างเอ็นดู
“หนูมิไปอาบน้ำก่อนนะลูก ไม่งั้นจะเหนียวตัว”
“ค่ะคุณป้า” พอรับคำไม่นานมิรินก็ถูกพาไปอาบน้ำแต่งตัว ประแป้งหน้านวล อาการง่วงนอนหายเป็นปลิดทิ้ง
คุณศิริกานต์ยืนมองลูกชายตาปริบ ๆ ไม่ต่างจากเด็กน้อยตัวอ้วน มิรินเองก็เงยหน้ามองท่านเช่นเดียวกัน ทั้งสองยืนมองหน้ากันเหมือนปรึกษาหารือ
“พี่เขาเมา คงต้องช่วยสักหน่อย”
“ค่ะคุณป้า” ศิริกานต์เอาอ่างน้ำใบเล็ก ๆ พร้อมด้วยผ้าขนหนูออกมา เด็กน้อยอาสาเช็ดตัวให้พี่ชายที่รัก มือเล็ก ๆ ป้อม ๆ เช็ดใบตามใบหน้าของคนเมา ก่อนที่เปลือกตาของคนเมาจะกะพริบถี่ ๆ
อัสนีลืมตาขึ้นอย่างตกใจ!!!
เขาเห็นผีเด็กหน้าขาวโพลนลอยอยู่ตรงหน้า ร่างสูงสะดุ้งสุดตัว ร้องเสียงหลงกลิ้งตัวไปยังเตียงอีกฝั่งหนึ่ง ก่อนจะหล่นตุ๊บลงไปสุดแรง
“โอ๊ย!” อัสนีร้องด้วย
