“น้องหลับไปแล้ว”
“ผมขอเข้าไปหาน้องได้ไหมครับ”
“ได้ แต่อย่าทำน้องตื่นนะเอส”
“ครับ”
“หนูมินอนหลับอยู่ น่าจะให้พักผ่อนไปก่อนนะคะ” ดรุณีรีบพูดแทรกขึ้นมา คล้ายหวังดีไม่ต้องการให้ใครไปกวนการนอนหลับพักผ่อนของลูกเลี้ยงตัวน้อย
“ไม่เป็นไรหรอก เอสเขารู้ว่าควรทำยังไง วันนี้ถ้าไม่ได้เอสหนูมิก็ไม่รู้จะเป็นยังไง” ทรงสิทธิ์จับมือภรรยาก่อนจะตบเบา ๆ เพื่อบอกว่าไม่เป็นไร
ดรุณีว้าวุ่นใจหนักขึ้น เหงื่อเธอไหลซึมไปทั่ว จนรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” ทรงสิทธิ์เอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามือของภรรยาสั่นระริกแถมมีเหงื่อออกเต็มไปหมด
“ณีแค่รู้สึกมึนหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ” ดรุณีทรุดตัวลงที่โซฟาตัวที่สามีประคองไปนั่ง มองตามร่างสูงของอัสนีไปด้วยความกังวลใจ
“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า” คุณทรงสิทธิ์ไปหายาดมมาให้ภรรยา เพราะเห็นท่าทีเหมือนจะเป็นลมของอีกฝ่าย
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อย” ดรุณ
