“ตายห่า ทำบ้าอะไรของแกเจ้ามูมู่” พายุให้คนงานหามเจ้ามูมู่กลับไปที่บ้าน ก่อนจะตามหมอมาดูอาการ
อัสนีตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เขาทะลึ่งพรวดขึ้นมา มองตัวเองแล้วก็ยังเห็นขนไปตามแขนขา บ่งบอกว่าเขายังอยู่ในร่างเจ้ามูมู่เหมือนเดิม
“แกเป็นยังไงบ้างเจ้ามูมู่” ทุกคนมองอย่างแตกใจที่เห็นว่ามันมีท่าทีเลิ่กลั่ก ก่อนที่มันจะทรุดนั่งลงอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง
“ไม่สำเร็จน่ะครับเจ้านาย ผมมุดแล้วมุดอีกก็ยังเข้าร่างตัวเองไม่ได้” เป็นครั้งแรกที่อัสนีไม่ได้พูดจาโต้ตอบอะไรกับเจ้ามูมู่อีก
“เจ้านาย อย่าเงียบแบบนี้สิ”
“ฉันคงหมดโอกาสเข้าร่างแล้วสิ”
“ยังไม่หมดโอกาสหรอกครับ คนเราต้องมีหวังสิเจ้านาย”
“ขอบใจแกมากนะ แกเป็นเพื่อนยากจริง ๆ เจ้ามูมู่”
“เป็นยังไงบ้าง” เสียงใส ๆ เสียงหนึ่งเอ่ยถาม เจ้าไข่หวานนั่นเอง
“ไม่เป็นอะไร” อัสนีตอบก่อนจะเดินออกมาด้านนอก เขาอยากใช้สติครุ่นคิดอะไรหลายอย่าง
อัสนีในร่างเจ้ามูมู่ออ
