“เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวหรือมีอาการอะไรรึเปล่า” มิรินเอ่ยถาม ใช้หลังมือทาบกับหน้าผากของน้องสาวเพื่อวัดอุณหภูมิ
“ตัวก็ไม่ค่อยร้อนแล้วนี่จ๊ะ เดี๋ยวก็หายนะ” น้ำเสียงนั้นทำให้ดารินแทบจะร้องไห้
“ปวดเนื้อปวดตัวน่ะค่ะพี่มิ ยังขมปากอยู่เลย”
“หิวไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า เราชอบกินต้มยำปลานี่นา พี่บอกพี่สะใภ้ไปแล้วว่าให้ช่วยทำต้มยำปลามาให้เรากิน”
“พี่มิรู้ด้วยเหรอคะว่ารินชอบกินอะไร”
“รู้สิจ๊ะ เราน่ะชอบกินต้มยำปลา อาหารประเภทยำ ๆ แซ่บ ๆ เปรี้ยว ๆ นี่ชอบทุกอย่างเลย แต่ไม่ค่อยชอบกินของหวาน” ประโยคของพี่สาวทำให้ดารินสะท้อนใจ มิรินชอบกินอะไร เธอไม่เคยรู้เลย แต่มิรินกลับรู้ว่าเธอชอบกินอะไร
“ขมปากไม่อยากกินอะไรเลยค่ะ”
“แต่ถ้าได้ซดต้มยำเปรี้ยว ๆ แซ่บ ๆ น่าจะดีขึ้นนะพี่ว่า” มิรินจัดให้น้องได้นั่งพิงหัวเตียง
“น่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ”
“ธรรมดาจ้ะ เราป่วยเลยไม่หิวไม่อยากกินอะไร งั้นพี่ปอกผลไม้ให้นะ มีส้มอยู่
