ตอนเรียนประถมจะใช้ไม้พลอง แต่พอขึ้นมัธยมจะใช้ไม้ง่าม
“วันนี้ครูจะแนะนำเจ้าของสถานที่ให้ทุกคนได้รู้จักนะครับ” ครูฝ่ายปกครองเอ่ยขึ้น ก่อนที่ร่างสูงสมาร์ทของอัสนีจะเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าแถวของนักเรียนทุกคน
มิรินอ้าปากค้าง ในขณะที่ภัทรพลหันไปมองเพื่อนที่อยู่อีกแถวหนึ่ง ซึ่งลูกเสือและเนตรนารีนั้นจะแยกชายหญิงอย่างชัดเจน
มิรินกะพริบตาปริบ ๆ เธอก็คุ้น ๆ เส้นทางอยู่เหมือนกัน ยิ่งบอกว่าจะมาเข้าค่ายตรงเชิงเขา เธอก็ยิ่งรู้สึกคุ้น ๆ เพราะครอบครัวของเธอกับอัสนีเป็นเจ้าของที่ดินแถบนี้ ลากยาวขึ้นไปตรงเชิงเขาซึ่งมีลำธารไหลผ่าน
“คุณอัสนีเป็นเจ้าของสถานที่ที่นี่ และพาคนงานมาช่วยกางเต็นท์ให้นักเรียนทุกคน” ประโยคของครูสมพงศ์ ครูฝ่ายปกครอง ทำให้นักเรียนทุกคนยิ้มออก เพราะมีนักเรียนหลายคนกางเต็นท์ไม่เป็น
“ยายมิพี่ชายเธอเป็นเจ้าของที่นี่เหรอ ไม่เห็นบอกพวกเราเลย” ทุกคนรู้จักอัสนีเป็นอย่างดีเพราะทุกวันจะเห
