พี่ทิวนั่งคุยกับฉันสักพักก่อนที่เขาจะขอตัวออกไปข้างนอก เขาบอกว่านัดเพื่อน ๆ ไว้ที่ผับฉันเลยได้พัก ระหว่างที่กำลังนอนพักอยู่คุณแม่ก็เข้ามาหาฉันอีกรอบ
"เป็นไงบ้างจ๊ะ ดีขึ้นไหม"
"ดีขึ้นแล้วค่ะคุณแม่"
คุณแม่เข้ามานั่งเป็นเพื่อน ชวนคุยเรื่องนี้ เรื่องนั้นไปเรื่อย เพื่อให้ฉันไม่กังวลสักพักคุณแม่ก็ขอตัวออกไป
"มีอะไรเรียกแม่ได้เลยนะ ตอนนี้พักผ่อนนะ"
"ขอบคุณนะคะ คุณแม่"
ฉันกล่าวขอบคุณแม่สามี เธอลูบหัวฉันเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังทำท่าจะเดินออกไป
"คุณแม่คะ..."
"ว่าไงจ๊ะ"
"ตอนที่คุณพ่อมีเรื่อง คุณแม่จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงคะ"
"อืมม แม่แค่เชื่อใจคนของเราจ๊ะ"
ฉันมองหน้าแม่อย่างงง ๆ เอิ่ม มันก็ได้แหล่ะ แต่ฉันก็ยังห่วงเขาอยู่ดีอ่ะ ทั้งห่วง ทั้งกังวล
"เราเปลี่ยนวิถีชีวิตใครไม่ได้หรอกนะลูก ทั้งสิ่งที่เขาทำมาตลอดหรือสิ่งที่เขาเป็น แต่ที่เราทำได้คือสนับสนุนคนของเราให้ดีที่สุด"
"สนับสนุนเ
