"นี่" เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากคราบน้ำตาเหือดแห้งไป ใบหน้าสวยแนบบนอกกว้าง มืออุ่นหนาก็คอยลูบผมลูบหลังคนบนกายไปมาเบาๆ
"หืม" ร่างสูงที่นอนหลับตานิ่งอย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ก่อเกิดขึ้นมา พอได้สัมผัสแนบชิดทุกส่วนแบบนี้บอกเลยว่าทั้งหน้าอกและโหนกเนินของฟ้าใสไม่ได้เล็กตามตัวเธอเลย และในเวลานี้ตรงส่วนกลางกายความเป็นชายก็เริ่มแข็งเป็นลำแล้ว
"นายไม่หิวเหรอ"
"หิว"
"แล้วไม่บอกเล่า"
"แล้วเมื่อไหร่เธอจะลงฉันจะได้กินข้าว นอนยุกยิกอยู่ได้"
"กินท่านี้ไม่ได้เหรอ" ฟ้าใสแกล้งถามหน้าทะเล้น
"ท่านี้? เธอจะให้ฉันกินอะไรล่ะ ระหว่างกินข้าวกับกินเธอ"
"กินข้าวสิ นายจะมากินฉันได้ไงเล่า"
"แต่ถ้าเธอยังไม่ลงไป ฉันว่าฉันจะได้กินเธอแล้วละ"
"ก็บอกว่ากินไม่ได้ ฉันไม่ใช่หมูอู๊ดๆ นะที่นายจะมากิน"
"ไร้เดียงสาจริงๆ แต่ฉันว่าอย่างเธอน่าจะเรียกว่าร้ายเดียงสามากกว่า ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจว่าฉันหมายถึงอะไร อยากให้ฉันกินล่
