"ฉันอยากอาบน้ำมากกว่า" ธันน์เอ่ยบอกเมื่อฟ้าใสบอกจะเช็ดตัวให้เขา หลังจากที่เธอไปอาบน้ำที่ห้องพักส่วนตัวของพ่อแม่ภายในโรงพยาบาล
"แต่แผลนายห้ามโดนน้ำ"
"แต่แผลฉันมันอยู่ที่หัวนะ"
"คุณพ่อบอกนายมีรอยฟกช้ำที่ตัวด้วย น่าจะตอนที่ตัวนายกระแทกต้นไม้ ถอดเสื้อก่อน เดี๋ยวฉันดูให้ว่าอาบน้ำได้ไหม" ฟ้าใสค่อยๆ แกะปมเชือกของชุดผู้ป่วย แล้วจัดการถอดออกจากกายแกร่ง
ฟ้าใสรู้สึกคอแห้งขึ้นมาในทันใด จนต้องกลืนน้ำลายก้อนเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบากเมื่อเผลอจ้องมัดกล้ามเนื้อแน่นกำลังดีที่เรียงตัวกันเป็นลอนสวยของธันน์ ทำให้รู้ว่าเขาคงออกกำลังกายมาอย่างสม่ำเสมอถึงได้มีรูปร่างเพอร์เฟคได้ขนาดนี้ 'อยากจะลองสัมผัสดูสักครั้ง เวลาที่จับซิกแพคแน่นๆ แบบนี้มันจะรู้สึกยังไงนะ ไม่ได้ๆ ฟ้าใส เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้ หยุดความคิดบ้าๆ เดี๋ยวนี้เลยนะ' ฟ้าใสต่อว่าตัวเองอยู่ภายในใจ
"เป็นอะไร" ธันน์เอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆ ของฟ้าใส
"
