ฟ้าใสลืมตาตื่นมาในอ้อมกอดของธันน์ในเวลาย่ำรุ่ง แสงอาทิตย์อ่อนๆ ขณะที่ดวงอาทิตย์ยังอยู่ใต้เส้นขอบฟ้า เสียงนกการ้องกังวานทั่วอาณาบริเวณป่ากว้าง เห็นคนตัวสูงยังหลับสนิทจึงไม่กล้าขยับตัว มองใบหน้าหล่อเหลานิ่ง ใบหน้าคมคายที่ดูดุและอ่อนหวานในเวลาเดียวกัน ตาคมเข้มรับกับคิ้วสมส่วน จมูกโด่งได้รูปประกอบริมฝีปากบางได้รูปทำให้เขาดูชวนมองจนละสายตาไม่ได้ ผิวพรรณก็ขาวนวลเนียนไม่แพ้ผู้หญิงอย่างเธอ ไม่น่าเชื่อว่าเพียงวันเวลาผ่านไปไม่นานก็ทำให้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อผู้ชายคนนี้เปลี่ยนไป และไม่ใช่เพียงเธอที่เปลี่ยนเขาเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ธันน์ยังคงหลับตานิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอ ฟ้าใสจูบแผ่วเบาที่ปลายคางของเขาอย่างอดใจไม่ได้ แต่เพียงเธอถอนริมฝีปากออก ก็พบกับดวงตาของเขาลอบมองเธออยู่อย่างอ่อนโยน มุมปากประดับรอยยิ้ม
"แกล้งหลับเหรอ" กำปั้นเล็กทุบลงไปบนอกกว้างด้วยความมันเขี้ยวคนแกล้งหลับ
"แล้วเธอล่ะ จะลักหลับฉันห
