ดวงตะวันทอแสงยามเช้า สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านหนาเข้ามายังสองร่างที่นอนกอดก่ายกันบนเตียงนอนยับยู่ยี่ กลิ่นอายความรักยังเจืออยู่ในอากาศไม่จางหาย ร่างบอบบางที่เปลือยเปล่าขยับตัวซุกอกคนข้างกายเพื่อหลบหนีแสงสว่างที่รบกวนการนอนของเธอ คนหนึ่งขยับเข้าหากับอีกคนหนึ่งที่ใช้วงแขนโอบรัดรับอีกคนเข้ามาไว้ในอก
กลุ่มผมหอมๆ ที่เป็นกลิ่นเฉพาะตัวของฟ้าใสลอยมากระทบจมูกในทุกลมหายใจเข้าออกนั้นยิ่งทำให้ธันน์ต้องกดจมูกลงซุกไว้กับศีรษะทุยของคนตัวเล็ก ขณะที่คนในอ้อมกอดก็เบียดกายเข้าหากลิ่นตัวอุ่นๆ ของคนตัวโตเช่นเดียวกัน ทุกช่วงเวลาที่มีกันและกันแบบนี้มันช่างอิ่มเอมใจยิ่งนัก
"อือออ...ไม่อยากตื่นเลย" กายบางพลิกตัวนอนหงายสองแขนเล็กยกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะส่งไปโอบรอบลำคอคนรักแล้วรั้งตัวเองเข้าหาเพื่อซุกซบกายอุ่นๆ นั้นก่อนจะถูไถศีรษะทุยไปมาบนอกอุ่น วงแขนเล็กกระชับอ้อมกอดรอบเอวหนา มือใหญ่ยกขึ้นไปลูบศีรษะทุยๆ
ธันน์มองใบหน้
