บท3เป็นข่าว(1/2)
918 คำ
ข่าวนายแบบดังลูกชายเพียงคนเดียวของนักธุรกิจหมื่นล้านอยู่ในหน้าหนึ่งของทุกช่องทางสื่อ กระแสด้านลบโจมตีเข้ามาอย่างหนักส่งผลให้ตารางงานนับร้อยคิวถูกลูกค้ายกเลิกสัญญากันเป็นระนาว
ฉลามนั่งกุมมือตัวเองอยู่ในห้องตรวจของทางโรงพยาบาลพร้อมกับมารดาที่ไม่แม้จะมองหน้าหรือพูดคุยกับเขาหลังจากทราบข่าว
“ผลตรวจออกมาแล้วนะครับ ภายในร่างกายของคุณฉลามไม่พบสารเสพติด”
“ผมก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ยุ่งกับยานรกพวกนั้น!”
“เงียบปากไปเลยไอ้ลูกตัวดี!”
นับว่าเป็นครั้งแรกในรอบวันที่คนเป็นแม่ยอมเปิดปากพูดคุยด้วยกัน แม้จะไม่อ่อนโยนหรือมีประโยคปลอบประโลมลูกชายที่พบเจอกับช่วงเวลาเลวร้าย
“คุณหญิงสวัสดีครับ คุณสมุทรให้ผมมรับเอกสารตรวจร่างกายของคุณฉลามครับ”
“เรื่องคดีเป็นยังไงบ้าง”
คุณหญิงศจีรัตน์ลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามทนายประจำตระกูล แม้ผลตรวจจะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ทว่ายังมีคดีสำคัญหลังตำรวจพบยาซุกซ่อนอยู่ในเสื้อแจ็คเก็ตของลูกชายเธอ
พูดแล้วอยากจะฟาดไอ้ลูกตัวดีให้หลังลาย!
“ตอนนี้ผมจัดการเรื่องประกันตัวออกมาแล้วครับ”
“แล้วคุณสมุทรอยู่ที่ไหน”
“กำลังเดินทางไปคุยกับท่านศักดิ์ดาครับ”
ชื่อนายตำรวจยศสูงแสนคุ้นเคยทำเอาฉลามแอบโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย ท่านศักดิ์ดาไม่ใช่ใครที่ไหนทว่าเป็นบิดาของเพื่อนสนิทอย่าง ‘มังกร’
“เห็นถึงความผิดของแกหรือยังฉลาม!”
“โอ๊ย! ผมเจ็บนะแม่”
ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นหนีฝ่ามือหนักๆ ของมารดาที่กระหน่ำตีเขาไม่ยั้ง ร่างสูงวิ่งไปหลบด้านหลังทนายเพื่อหวังใช้เขาเป็นเกราะกำบัง
“ฉันจะบ้าตาย! มีลูกก็ดีแต่สร้างปัญหา”
“ยานั่นไม่ใช่ของผม!”
“จะใช่หรือไม่มันก็อยู่กับแกไม่ใช่เหรอฉลาม เมื่อคืนบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เสนอหน้าไป!”
ฉลามเม้มริมฝีปากของตัวเองหลังได้ยินคำดุด่าแบบนั้น เขาก็ไม่คิดว่าเรื่องทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้ และไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเหตุใดถึงมียาเสพติดอยู่ในแจ็คเก็ต
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ เรื่องนี้ผมพอจะมีวิธีช่วยอยู่”
“ฝากด้วยนะทนายเมธ”
‘ทนายเมธ’ พยักหน้าตอบกลับเจ้านาย ก่อนจะรีบเดินเข้ามาหยิบเอกสารผลตรวจเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์เก็บเป็นหลักฐาน แม้จะสามารถจัดการเรื่องคดีได้ถึงกระนั้นเรื่องข่าวที่ในตอนนี้กำลังเป็นกระแสอย่างหนักคงจัดการได้ยาก
“ส่วนเรื่องข่าวที่โจมตีคุณฉลาม คุณหญิงจะให้ผมจัดการฟ้องหมิ่นประมาทด้วยไหมครับ”
“ไม่ต้องหรอก ยิ่งเราทำแบบนั้นผู้คนก็ยิ่งไม่พอใจ ปล่อยให้เรื่องมันเงียบหายไปเอง”
“ปล่อยไปได้ไงแม่ ควรฟ้องแม่งให้หมดเลยพวกเวรนั่น”
“ฉันล่ะสงสัยจริงๆ เลย เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กแกฉลาดเป็นกรด แต่พอโตมาทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้”
ฉลามมองค้อนมารดาไปยกใหญ่หลังได้ยินประโยคคำด่าแสนจะเจ็บแสบ เขาผิดอะไรก็แค่อยากจะสั่งสอนพวกเกรียนคีย์บอร์ดที่มันสะเหล่อมาวิจารณ์ตัวเองอย่างเสียๆ หายๆ แถมไม่ใช่ความจริงเลยสักนิด
“ความฉลาดในสมองของแกมันหายไปไหนหมด คิดบ้างสิหากจะฟ้องแกคงต้องฟ้องคนทั้งประเทศแล้วฉลาม!”
“ที่ทำก็แค่อยากปกป้องตัวเอง แม่รู้ไหมว่าตอนนี้ชื่อเสียงของผมเสียหายมากแค่ไหนกับข่าวเท็จที่พวกมันพูดกันสนุกปาก”
“แล้วก่อนหน้านี้ชื่อเสียงของแกขาวใสสะอาดมากหรือไง เทงานเป็นว่าเล่น!”
“เอ่อ ตกลงฟ้องไหมครับคุณหญิง” ทนายเมธรีบเอ่ยถามและหวังห้ามศึกย่อมๆ ระหว่างแม่และลูก
“ไม่ต้องฟ้อง!”
“ครับคุณหญิง”
ทนายเมธเดินออกไปถึงได้เห็นร่างบอบบางของคุณหญิงศจีรัตน์เดินเข้ามาบิดหูลูกชายเพียงคนเดียวของตัวเองเข้าอย่างจัง ไม่วายเอ่ยด่าสำทับให้สมกับความผิดที่ได้ก่อเอาไว้
“โอ๊ยๆ เจ็บจะตายอยู่แล้วแม่!”
“เจ็บแล้วเคยจำไหม! อยู่ดีไม่ว่าดีเอาแต่สร้างเรื่องให้ฉันปวดหัว”
“มีคนมันจงใจใส่ร้ายผม!”
ฉลามครางออกมาด้วยความเจ็บสุดฤทธิ์พร้อมๆ กับความหัวเสียที่เกิดขึ้นภายในจิตใจหลังนึกถึงเหตุการณ์นั้น อย่าให้เขารู้นะว่าใครมันเป็นคนทำจะเล่นให้ตายคาตีนเลยคอยดู
“ก็เพื่อนนายแบบตัวดีของแกไงฉลาม บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกมัน”
“ตอนนี้รู้แล้วครับ โอ๊ย! แม่ปล่อยหูก่อน”
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาอย่างหนักเมื่อคนเป็นแม่ยอมปล่อยมือที่เอาแต่ดึงหูเขาเกือบจะขาดออกเป็นสองท่อน ก่อนจะเห็นใบหน้าสวยจ้องเขม็งด้วยความไม่สบอารมณ์
คราแรกนึกว่าจะรอดทว่าที่ไหนได้มารดาผู้บังเกิดเกล้ายังยกมือขึ้นฟาดตีเขาไปเต็มแรงท่ามกลางโรงพยาบาลโดยไม่อายสายตาของงใคร
“โอ๊ย! แม่อย่าตี”
“ฉันจะตีให้ตายคามือเลย ไอ้ลูกไม่รักดีชอบสร้างแต่ปัญหา”
“ผมโตแล้วนะแม่ ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะมาถูกตี”
“ภูมิใจเหลือเกินนะที่ได้โตมาเป็นควายแบบนี้”
.
.
.
- ผู้เขียน
