พราวมุกปวดไปทั้งตัวหลังถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ในเรือที่กำลังลอยลำอยู่กลางทะเลหลังถูกไอ้เสี่ยปราโมทย์จับตัวมา ใบหน้าสวยมองเหล่าชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ด้วยความหวาดกลัวถึงกระนั้นเธอก็ยังคงพยายามมีสติให้มากที่สุด
“ตื่นแล้วเหรอหนูมุกคนสวย”
หญิงสาวสะบัดหน้าหนีมือสกปรกที่หมายจะจับตัวเธอพร้อมจ้องมองชายมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อตัวเองอย่างนึกรังเกียจ
“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย!”
ปราโมทย์จับใบหน้าสวยหมดจดไม่ให้หันหนีเขา ก่อนจะลงน้ำหนักบีบมือเพื่อทำโทษที่เธอมาดื้อใส่ ยิ่งเห็นดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำสีใสเขาก็ยิ่งหัวเราะชอบใจ
“ไม่ต้องกลัวนะ เสี่ยไม่ทำอะไรหนูหรอก”
พราวมุกแทบอยากจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อหลังไอ้เสี่ยปราโมทย์โน้มใบหน้ามาหอมแก้มเธอ แถมแววตาของมันยังมองเธอมาอย่างจาบจ้วงอีก
“ไม่เสียแรงที่เสี่ยอยากได้หนูมุกเป็นเมียมาตั้งนานแล้ว”
“ฉันยอมตายดีกว่าไปเป็นเมียไอ้แก่ตัณหากลับอย่างแก!”
“พยศแบบนี
