เขาเคยพาบิดามารดาไปสู่ขอยาหยีกับมารดาของหล่อน แต่จำปีหอมไม่ยอมยกให้ง่ายๆ ไม่ใช่เพราะสินสอดทองหมั้นอะไรทั้งนั้น มารดาของยาหยีไม่เรียกร้องเลยด้วยซ้ำ แต่ท่านบอกว่าต้องการผู้ชายดีๆ ที่จะดูแลบุตรสาว คนดีหายาก คนรวยหาง่าย เพราะใครๆ ก็ต่างอวดรวยกับนางทั้งนั้น
ก่อนที่เขาจะพาผู้ใหญ่ไปสู่ขอยาหยี หล่อนก็มีผู้ชายบ้านอื่นพาผู้ใหญ่ไปสู่ขอแล้วเช่นกัน ซึ่งต่างก็โดนปฏิเสธกลับมา หลายคนหน้าแตกยับเยิน หลายคนเจ็บแค้นใจหาว่าโดนดูถูก เพราะบางคนเป็นถึงทายาทเจ้าของร้านขายเพชร ขายทองชื่อดังของจังหวัด
ยาหยีมีสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้ยินดีรินร้ายกับหนุ่ม ๆ ที่มาช่วยกันตะโกนเรียกลูกค้า
แม้แต่เชิดที่ดูเก้ ๆ กัง ๆ ยามที่ช่วยขายของ เธอขายมันเทศ มันหวาน มันสำปะหลังและหัวเผือก น่าจะเป็นผลผลิตจากไร่ที่เธอปลูกกับมารดา
แสนยิ้มให้ยาหยี เธอเองยิ้มตอบให้เขาด้วย จริง ๆ แล้วแสนก็คิดว่ายาหยีมีใจให้เขาเช่นกัน
ชายหนุ่มไม่ได้คิดเข้า
