“คุณโกหก”
“ผมยืนยันด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย” ประโยคนั้นของเขาทำเอาเด็กสาวแทบเต้น ยิ่งสีหน้าและสายตาบอกว่ามีชัยของเขา ทำให้เธอแทบจะเข้าไปข่วนหน้าของเขาให้เลือดซิบ
“หนูไม่แต่งนะคะพ่อ พ่อบอกว่าจะไม่บังคับหนู ถ้าหนูไม่แต่งพ่อก็จะยกเลิกสัญญาใช่ไหมคะ”
“เหตุผลอะไรเราถึงไม่แต่งกับพี่เขา”
“หนูไม่ชอบเขา ผู้ชายเมืองกรุง ผิวบางขนาดนี้จะมาอยู่บ้านนอกคอกนาได้เหรอคะ หนูอยากได้ผู้ชายแข็งแรง ช่วยเราทำไร่ไถนาได้ ไม่เอาพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ผู้ชายสำอางไม่ชอบค่ะ” ประโยคของมะปรางมันทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนปรามาส
“พี่เขามีธุรกิจของตัวเอง ไม่ได้จะมาทำไร่ไถนากับเรานะ”
“โหย... พ่อ ทำธุรกิจก็ส่วนทำธุรกิจ ถอดสูทออกมาก็เป็นลูกเขยพ่อ บ้านเรามีที่นามากมาย ที่ดินก็ออกมาก ถ้าเขาทำไม่เป็น แล้วต่อไปใครจะดูแล พ่อมีหนูเป็นลูกคนเดียวนะ” ประโยคของบุตรสาวทำให้กำนันมะพร้าวเริ่มคล้อยตาม ความต่างกันลิบลับเช่นนี้ ทำให้ท่านเริ่ม
