06 เอากัน SM20+
1230 คำ
"หน้าเธอแดงนะ" คำพูดของชายหนุ่มทำให้อีกฝ่ายต้องรีบเอาฝ่ามือประกบใบหน้าของตัวเอง
หน้าของเธอแดงน่าจะเกิดจากที่เขาเอาเหล้าใส่เข้ามาในปากของเธอเพียวๆ มากกว่า
"อือ..."
ร่างกายของหญิงสาวไร้อาภรณ์ปกปิดทันทีที่เธอถูกวางลงบนเตียงก็ถูกชายหนุ่มปลดเปลื้องออกไปด้วยความชำนาญ
ก่อนที่ข้อมือทั้งสองข้างจะถูกตรึงไว้บนหัวเตียงด้วยกุญแจมือ เธอรู้สึกกลัวเพราะมันไม่สามารถหนีไปไหนได้ไม่สามารถขัดขืนอะไรอีกฝ่ายได้เลยด้วย
"ไม่มัดได้หรือเปล่าคะขนมกลัว..."
"เธอจะกลัวอะไร?"
"ก็.."
"ฮึ! ไอ้พวกข้างนอกมันไม่มาเอาเธอหรอก ฉันเอาเธอแค่คนเดียว"
"...." แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี ครั้งก่อนที่มีเซ็กซ์ด้วยกัน เธอยังจำได้ดีว่าเขารุนแรงมากแค่ไหน "คะ คุณเชน ฮื้อ.."
เธอร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเมื่อถูกชายหนุ่มนำผ้าสีขาวมาปิดตาของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะมีบางอย่างเคลื่อนไปตามผิวกายของเธอ มันเป็นเส้นๆ บางอย่าง
เพี๊ยะ!
"อ๊ะ! ฮื้อ...ไม่เอาแบบนี้ขนมเจ็บ!" เธอสะดุ้งอย่างแรงเมื่อถูกบางอย่างฟาดลงตรงหน้าอกจนรู้สึกแสบซี๊ด และคิดว่าจุดที่เขาฟาดลงน่าจะสร้างรอยประทับตราเอาไว้ให้เธอไม่น้อยเลย
เพี๊ยะ!
ยิ่งฟาดแรงขึ้นเธอก็สะดุ้งจนตัวสั่นมากกว่าเดิม คำร้องขออ้อนวอนจากอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มใจอ่อนลงได้เลย แส้ในมือของเขายังคงถูกฟาดลงไปบนร่างกายของอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้ง
"ฮึก...พะ พอแล้ว..."
"...." ชายหนุ่มโน้มตัวไปเปิดตาให้กับหญิงสาว ให้เธอได้เห็นสิ่งที่เขาใช้ฟาดเธอก่อนหน้านี้ ก่อนจะวางมันลงจับขาเรียวแยกออกจากกัน แล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเธอ
ทันทีที่กายสาวปรากฏให้เห็นต่อหน้าอย่างชัดเจน เขาก็เห็นว่าตรงช่องทางรักของเธอยังคงมีรอยแดงอยู่
"มะ ไม่ทำแรงได้ไหมคะ" เพราะยังไม่ทันได้หายดี เธอกลัวว่าถ้าหากมีอะไรกับเขาซ้ำไปอีกอาจจะทำให้กลับมานอนซมไข้อีกได้
"เธอไม่ได้อยู่ในจุดที่จะสามารถร้องขอหรือสั่งฉันได้นะ" ว่าแล้วก็จับแก่นกายลำยาวของตัวเองจ่อเข้าที่ช่องทางรัก ก่อนจะพยายามดันเข้าไปทั้งๆ ที่มันฝืดเคืองจนแทบจะใส่เข้าไปไม่ได้
กึด~
"อ๊ะ...ฮือออ...เจ็บ..อ๊ะ!" คนตัวเล็กเกร็งไปทั้งตัว น้ำตาไหลพรากเมื่อลำท่อนยาวถูกดันเข้ามาจนสุดลำ จะขัดขืนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกล็อคติดอยู่กับหัวเตียง
น้ำตาไหลออกมาหนักกว่าเดิมเมื่อคนตัวโตอัดกระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างหนักหน่วง มันรู้สึกจุกหน่วงไปหมด จะส่งเสียงร้องออกมาแต่ก็เจ็บจนเกินที่จะส่งเสียงออกมาได้
"อืม...อ่าซี๊ด!" ร่างหนาเปล่งเสียงร้องครางออกมา พร้อมกับกระแทกความเป็นชายเข้าไปยังช่องทางรักอีกหลายๆ ครั้ง มองดูรอยแดงที่เกิดจากแส้ของเขา ช่องทางรักของหญิงสาวที่กำลังกลืนกินท่อนเอ็นลำยาวก็แดงและปูดบวมเป่งทุกครั้งที่แก่นกายถูกดันเข้าไปจนมิดลำ
แต่ภายในร่องก็ตอดรัดลำเอ็นแน่นจนอีกฝ่ายต้องเพิ่มแรงกระแทกให้หนักขึ้นกว่าเดิม
"อึกอ่า..." คนตัวโตรีบดึงแก่นกายลำยาวออกมาชักรูดปล่อยน้ำคาวบนหน้าท้องแบนราบของหญิงสาว จากนั้นก็ปลดพันธนาการให้กับเธอ
"ใครใช้ให้เธอไป?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเสียงเข้ม เพราะทันทีที่เธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระเธอก็รีบลุกออกไปทันที ประคองร่างกายที่เจ็บซ้ำที่เดิมยืนหยัดนิ่งเมื่อถูกน้ำเสียงหนักแน่นรั้งเอาไว้
ขาทั้งสองข้างสั่นเทาจนแทบยืนไม่ติด แต่เพราะเธอฝืนเอาไว้ได้ เลยยังไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร
"ขนมจะกลับแล้วค่ะ"
"แล้วใครใช้ให้เธอกลับ? ฉันอนุญาตแล้วหรอ?"
"คุณก็ได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้วนี่คะ ขนม...ไม่ไหวแล้วค่ะ"
"ฉันอยากได้ยินคำนี้จากเธอหรอ?"
"...."
"กลับมานอนที่เตียง"
"...." ร่างบางจำใจต้องเดินกลับมานั่งลงที่เตียงตามเดิมเพราะคำสั่งของอีกฝ่าย
ก่อนที่เธอจะถูกจับพลิกให้อยู่ในท่านอนคว่ำ ถูกคนตัวโตล็อคแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ด้านหลังและรั้งขึ้นมา ก่อนจะดันแก่นกายลำยาวเข้าไปยังช่องทางรักของเธออีกครั้ง
"อ่าา..."
"...." หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันแน่น เพื่อข่มความเจ็บปวดและกลั้นเสียงครางเอาไว้ ในขณะที่ถูกอีกฝ่ายออกแรงกระแทกตรงจุดเชื่อมต่อย่างรุนแรง
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะไม่มีเสียงร้องออกมาเลย ยิ่งถูกกระแทกแรงขึ้น เสียงร้องของเธอก็เล็ดลอดออกมามากเท่านั้น
"อึก คุณเชน..." เธอพูดเสียงกระเส่าสลับกับลมหายใจที่หอบเหนื่อย
"บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกฉันแบบนี้!" ว่าแล้วชายหนุ่มก็อัดกระแทกลำเอ็นยาว เข้าออกแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้น ก่อนที่เขาจะรีบดึงแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก ชักรูดรัวๆ ปลดปล่อยน้ำกามลงบนแผ่นหลังขาวเนียนของหญิงสาว
และทันทีที่เธอถูกปล่อยมือร่างบางก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง สายตาพร่ามัวเปลือกตาหนักอึ้งแทบจะไม่มีแรงเปิดขึ้นมองดูอะไรแล้ว
สภาพร่างกายที่ยังไม่กลับมาหายดี แต่ถูกเขาซ้ำลงไปตรงจุดเดิม ไม่นานพิษไข้ของเธอจะต้องกลับมาเล่นงานอีกรอบแน่ๆ และเธอก็คงจะได้นอนซมอยู่ในห้องอีกหลายวัน
พรึบ!
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เพราะเขาเองก็เหนื่อยไม่ต่างกัน มองดูหญิงสาวที่นอนหมดสภาพอยู่ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายให้กับเธอ
"ขนมกลับได้หรือยังคะ?"
"...." ขณะที่คนตัวโตกำลังจะเดินออกไปสูบบุหรี่ เธอก็ลืมตาขึ้นมาแล้วเอ่ยถามขึ้น
"ถ้ากลับไหวก็กลับไปสิ"
"อือ..." เธอเองก็อยากจะลุกออกไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องนี้ไปเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ทำไมมันถึงไม่มีแรงเลย
เธออยากจะกลับบ้านเพราะกลัวว่าแม่จะเป็นห่วง แต่สภาพในตอนนี้ก็หมดเรี่ยวแรงทำอะไรไม่ได้เลย
"อืม...คุณเชน"
"อะไร?"
"กระเป๋าขนมอยู่ตรงไหนหรอ?"
"ก็เธอเอาวางไว้ข้างนอกไม่ใช่หรอ"
"อือ..."
"ถามทำไม?"
"เปล่าค่ะ"
"จะเอาโทรหาผู้ชายของเธอหรือไง"
"...." เธอเงียบเพราะหมดเรี่ยวแรงจะโต้เถียงกับเขา
"บอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าเธอคิดจะมีใครตอนที่ยังเป็นคนของฉันอยู่ สภาพของเธอไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงคนนั้นแน่!"
"อือ..."
- ผู้เขียน
