2 ชั่วโมงต่อมา
เมื่อถึงลานกิจกรรมอีกครั้ง
นักศึกษาปี 1 ทุกคนทยอยนั่งเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ ภายใต้แสงแดดอ่อนยามเย็นของเกาะส่วนตัวที่สวยจนแทบลืมหายใจ
รุ่นพี่คนหนึ่งยืนอยู่หน้ากลุ่ม พร้อมรอยยิ้มใจดีในมือถือกระดาษรูปหัวใจหลายสี
เธอพูดเสียงชัดใส
“ขอบคุณน้อง ๆ ทุกคนมากนะคะ ที่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของคณะเรา แม้อากาศจะร้อน หรือกิจกรรมจะโหดไปบ้าง…พวกพี่ก็แค่อยากให้น้อง ๆ ได้รู้จักกัน สนิทกัน และเรียนรู้เรื่องวินัยกันนิดหน่อย”
รุ่นพี่อีกคนพูดต่อ เสียงทุ้มแต่แฝงด้วยความอ่อนโยน
“ถ้ากิจกรรมไหนรุนแรงเกินไป หรือมีอะไรผิดพลาดไป พวกพี่ขอโทษจากใจเลยนะครับ
พี่ไม่ได้อยากให้ใครลำบากจริง ๆ
พี่แค่อยากให้เรามีความทรงจำดี ๆ ด้วยกันในคณะนี้
…พี่ทุกคนไม่ได้ดุเสมอไปนะ ถ้าเจอกันที่มหาลัย ก็ทักได้เลย ไม่กัด”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นในหมู่น้องปีหนึ่ง
บางคนยิ้มกว้าง บางคนแอบน้ำตาคลอ
รุ่นพี่สาวยื่นกร
