15 นาทีต่อมา
ปุด ๆ~
เสียงน้ำเดือดเบา ๆ ดังจากหม้อบนเตา พอร์ชยืนอยู่หน้าครัว กำลังห่อเกี๊ยวหมูอย่างตั้งใจ… แต่แปลกอยู่เรื่องหนึ่ง ทำไมเขาถอดเสื้อไว้แค่เสื้อกล้ามตัวเดียว แล้วยังเป็นเสื้อกล้ามรัด ๆ โชว์กล้ามแน่น ๆ ขาว ๆ แบบนั้นอีก!
สายลมที่เดินมาดูเขาเงียบ ๆ ถึงกับชะงัก
ดวงตาเธอเผลอไล่ไปตามแนวแขน แนวไหล่ ไล่ไปถึงหน้าอกแข็งแรงที่ขยับตามจังหวะมือที่กำลังพับเกี๊ยวอยู่ เธอรู้สึกหน้าร้อนวาบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีอย่างลนลาน
ฟึ่บ!
เสื้อเชิ้ตของเขาที่พาดอยู่บนโซฟาถูกปาใส่หน้าเขาอย่างแม่นยำ
“ไปใส่เสื้อเดี๋ยวนี้!”
เสียงหวานสั่น ๆ ด้วยความหงุดหงิดปนเขินดังขึ้น
“พี่เป็นบ้าเหรอ! ทำอาหารอยู่แท้ ๆ แล้วมาแต่งตัวแบบนี้ ใครสอนให้ทำอะไรเปลือย ๆ ใกล้ของกิน!”
พอร์ชชะงักแล้วหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“อ้าว พี่อยู่กับพี่ส้มโอก็แต่งตัวแบบนี้นะ…”
เขาหันมามองเธอ ยักคิ้วแกล้งอย่างจงใจ
“เผลอ ๆ กับ
