นักรบให้ลูกน้องขับรถมาที่บริษัทตามปกติตกเย็นก็จะเข้าไปที่คาสิโนเหมือนเคย เขาทำอยู่ซ้ำๆวนเวียนอยู่แบบนี้จนเขาไม่รู้แล้วว่าตอนนี้ชีวิตเขาต้องการอะไรจริงๆกันแน่ ถามว่าเขามีความสุขไหมนักรบไม่เคยยิ้มเลยตั้งแต่ที่เขาโตเป็นหนุ่มมา มีเพียงใบหน้าที่เรียบนิ่งแฝงไปด้วยความโหดร้ายและทารุณ เป็นเพราะเขามีปมแย่ๆมาจากอดีตจึงทำให้เขากลายเป็นคนแบบนี้ เขาไม่เคยคิดที่จะรักใครและไม่ต้องการให้ใครมารักเลยแม้แต่น้อย
"นายครับ คุณม่านมุกออกไปข้างนอกแล้วครับ" ลูกน้องคนสนิทของเขาเดินเข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของม่านมุกซึ่งเขาก็เป็นคนสั่งให้ลูกน้องจับตาดูม่านมุกเอง
"ที่ไหน"
"ลูกน้องของเราโทรมาบอกว่าคุณม่านมุกไปหาแม่ของเธอครับ"
"ปล่อยเธอ คอยตามดูเธอเอาไว้ก็แล้วกันอย่าให้เธอหนีไปไหนได้"
"แล้วเรื่องนั้น?" ลูกน้องของเขารู้พอๆกับเขาว่าคนที่แอบเข้าไปในโกดังนั่นก็คือม่านมุกแต่เลือกที่จะไม่พูด
"ปล่อยไป....ช่างมัน"
"แล
