"ม่านมุก ม่านมุก ม่านมุก!!" นักรบวิ่งตามมาติดๆแต่ม่านมุกก็พยายามจะวิ่งหนีจนกระทั่งนักรบคว้าข้อมือของเธอไว้ได้ทัน
ร่างของเธอหยุดชะงักและหันกลับมาชนกับอกแกร่งของนักรบพอดี
"เดินหนีมาทำไม!"
"ปล่อยฉัน" ม่านมุกสบัดตัวอย่างแรงจนนักรบต้องยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
"เป็นอะไร เจ็บมากหรือเปล่า"
"อย่ามายุ่งกับฉัน!!" ม่านมุกปัดมือหนาออกจากแก้มตัวเองอย่างแรง
"ไปมีเรื่องกับพิมพ์ทำไม.." นักรบถามเสียงเรียบ
"คุณน่าจะถามคนของคุณมากกว่านะว่ามาหาเรื่องฉันทำไม แต่ถ้าคุณคิดที่จะเชื่อแล้วก็ไม่ต้องมาเค้นถามอะไรจากฉันอีก ปล่อย!!" นักรบคว้าเข้าที่ข้อมือของม่านมุกพร้อมกับกำเอาไว้แน่น
"ไม่ปล่อย!! ไปกับฉัน!"
"ไม่ไป ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!" ม่านมุกพยายามดิ้นอย่างสุดแรงเกิดแต่ก็สู้แรงผู้ชายอย่างนักรบไม่ได้อยู่ดีเธอถูกนักรบลากมายังรถที่จอดอยู่ชั้นใต้ดิน
ฟุบบ
ประตูรถถูกเปิดออกจากนั้นร่างของม่านมุกก็ถูกผลักให้เข้าไปนั่ง
