เธอมองท้องร่องของไร่มันสำปะหลังกว้างใหญ่ จากตรงที่เธอยืนอยู่สุดไปอีกด้านหนึ่งก็ไกลมากพอสมควร เธอต้องรีบทำงานให้เสร็จตามที่เขาบอก
คนที่ไม่เคยปริปากบ่นหรือต่อล้อต่อเถียงอะไรกับใครเลยรีบจัดการขุดมันใส่เข่งไปเรื่อยๆ เธอขุดแล้วก็ปัดดินออกจากหัวมันอย่างไม่ปริปากบ่น
แสงแดดยามสายสาดส่องเข้ามากระทบใบหน้า เธอไม่มีหมวกคลุมศีรษะ จึงค่อนข้างร้อน แต่ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไม่เกี่ยงงอน จะเดินกลับไปบ้านพักซึ่งไกลพอสมควรอาจจะเสียเวลา เธอกลัวจะทำงานไม่เสร็จ
นวลอนงค์ยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อ รู้สึกกระหายน้ำ พร้อมทั้งหน้ามืดอย่างบอกไม่ถูก เธอยังไม่ได้กินข้าวปลาตั้งแต่เมื่อวาน เพราะงานแต่งงานที่เร่งรีบ แถมยังไม่มีกะจิตกะใจจะกินอะไร ในยามนี้เธอรู้สึกทั้งหิวทั้งเพลีย ทั้งเหนื่อยล้าไปหมด ก่อนที่สติจะดับวูบลงไป
น้ำที่สาดเข้ามากระทบกับใบหน้า ทำให้นวลอนงค์กะพริบตาปริบๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า
“ฉันให้เธอมาทำงาน แต่เธ
