“เขาก็เห็นกันทั้งไร่แหละ ผัวกอดเมียใครจะกล้าว่าอะไร”
“พี่เต้น่ะ”
“ใครกล้าว่าจะเตะให้ปากแตก”
“นักเลงนะคะ”
เธอหยุดดิ้น อมยิ้มแบบไม่รู้ตัว แต่ไม่กล้าหันไปเผชิญหน้ากับเขาหรอกนะ ไม่ได้กลัวปากแตก แต่กลัวปากช้ำ จำได้ว่าเมื่อคืน สัมผัสกันนิดหน่อยโดนจูบจนปากบวมไปหมด
“ว้าย! พี่เต้จะทำอะไรคะ”
เธอร้องเสียงหลงเมื่อโดนอุ้มขึ้นสู่อ้อมแขน
“ก็เห็นอยู่ว่ากำลังอุ้ม”
“จะไปไหนคะ” คนถามหน้าตาเหลอหลา รีบกอดคอหนาเอาไว้เพราะกลัวตกพื้น
“พากลับบ้านไปทำโทษ”
“ทำโทษรุ้งเรื่องอะไร” คนถามพูดลิ้นแทบพันกัน
“ข้อหาที่หนึ่ง ทำให้คิดถึง” คนอุ้มแอบยิ้มกริ่ม แต่แกล้งก้มลงมามองคนในอ้อมแขนด้วยสายตาดุๆ
“ข้อหาที่สองหนีออกมาจากห้องไม่บอกไม่กล่าว”
ข้อหาของเขาแต่ละอย่างทำเธอต้องเม้มปากเขาหากันอย่างหมั่นไส้
“ข้อหาที่สามทำให้หิว”
“คะ หิว?”
เครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของเธอ ทำเขาต้องแกล้งทำหน้าขรึมหนักกว่าเดิม
“ข้อหาที่สี
