“หมายความว่ายังไง” “หนูรู้แล้วล่ะค่ะว่าคุณเป็นเจ้าของบ้าน แต่หนูแค่แกล้งน่ะค่ะ” เฌอปรางโกหกคำโต ยิ้มประจบทันที พงศ์พิทัยอยากจะจับมาหวดก้น แต่สภาพเขาตอนนี้สะบักสะบอมตั้งแต่เดินทางจะถึงบ้านเสียอีก “เธอเป็นใคร” “หนูเหรอคะ” คนถามตีเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินตามเขาไปไขกุญแจบ้าน นอกจากบัตรประชาชนแล้ว มีกุญแจเข้าบ้านด้วย พงศ์พิทัย เจ้าของแน่ๆ เด็กสาวลอบผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ เกือบไปแล้วเชียว “อือ... ถามเรานั่นแหละ อยู่กันแค่สองคนจะให้ถามแมวที่ไหน” “อ้อ...” เธออุทาน เห็นว่าเป็นเจ้าของบ้านหรอกนะ หนอย... แดกดันเธอกลับซะด้วย “หนูเป็นหลานของป้าทับทิมกับลุงชัชค่ะ” “ลุงกับป้าไปไหนเสียล่ะ” “ไปธุระต่างจังหวัดหลายวันกว่าจะกลับค่ะ หนูเลยคอยช่วยดูแลบ้านให้” “บ้านเรียบร้อยดีนะ” เขาเอ่ยชม เพราะเดินเข้าไปในบ้านมันทั้งสะอาดสะอ้าน ของวางเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก ไม่เสียแรงที่เขาเสียเงิ