กึ่ก~
สองเท้าเล็กหยุดเดินชะงักตอนที่เห็นสามีหนุ่มมานั่งรอตรงโต๊ะอาหาร ซึ่งมันอยู่ตรงหน้าประตูห้องครัว
สองมือบางยังถือถาดข้าวต้มมีสองถ้วย และขวดน้ำดื่มกับแก้วเปล่าสองใบ แต่ที่เธอห่วงคือไม่รู้ว่าไตรภูมิได้ยินเธอสนทนาอะไรไปบ้าง
"หอมดีนะ" เสียงเข้มบอกราบเรียบ
"หอมเหรอ...ณิตั้งใจทำมากๆ เลยนะพี่ไตรต้องดีใจแน่ๆ ที่รู้ว่ามันเป็นถ้วยแรกที่ณิทำเลย" พอได้ยินน้ำเสียงชื่นชมร่างอรชรรีบปรี่นำถ้วยข้าวต้มมาเสิร์ฟ และวางแก้วน้ำดื่มให้สามีอย่างเอาใจ
"แสดงว่าเห็นพี่เป็นหนูทดลอง?" หัวคิ้วหนาข้างนึงเลิกขึ้นถาม
"ไม่ใช่นะ ณิเห็นพี่ไตรเป็นสามีต่างหากเลยตั้งใจทำเป็นพิเศษ" ร่างอรชรรีบนั่งลงข้างสามี แล้วชิมข้าวต้มในถ้วยของตัวเองโชว์
"แน่ใจนะว่าพิเศษ?" เสียงเข้มต้องทวนถามอีกครั้ง ตอนที่ได้เห็นข้าวต้มแปลกใหม่มีผักหลากสีหั่นเป็นลูกเต๋าเล็กๆ ราวกับว่าเป็นอาหารของเด็กทารกวัยแรกเกิดยังไงอย่างงั้น
"หรือว่าพี่
