16. ก็อร่อยดีนะ 18+
1356 คำ
หมับ!
"จะทำอะไรอีกคะ หมอบอกว่าทำไม่ได้นะหยุดคิดไปเลย!" ณิชารีบโวยวายตอนที่มือหนามาเรียวแขนเล็ก ไม่ให้เธอล้มตัวนอนลง
"ตรงนั้นใช้ไม่ได้ก็ใช้อย่างอื่นทำแทนสิ" ร่างสูงดีดตัวลุกขึ้นยืนทำให้คนบนเตียงมีใบหน้าอยู่เสมอความเป็นชาย
"มะไม่ทำอะไรทั้งนั้นณิทำไม่เป็น! อย่ามาทุเรศในห้องณินะพี่ไตร!"
"อ้าปากดีๆ ซะไม่งั้นพี่จะกดเธอให้จมเตียงเลย"
"พี่ไตร.." ณิชาเอ่ยเสียงอ่อน เขาจะยังรังแกเธออีกเหรอขนาดไร้ทางสู้แล้วนะ
"เร็วๆ ..ซู๊ดด" มือหนาช้อนมาบีบแก้มเนียนทั้งสองข้าง จนเรียวปากบางอ้าเผย่อออก ถึงจะแอ่นสะโพกแกร่งให้ส่วนหัวดอกเห็ดสัมผัสกับเรียวปากนุ่มๆ
เกิดเป็นความแปลกใหม่ให้รู้สึกซาบซ่าน ทำขนไรอ่อนลุกชันตามกายกำยำเกร็งทะยานไปซะทุกส่วนทั้งหมด
"อื้อ..อ็อก อ็อก" แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เรียนรู้วิธีปรนนิบัติ ก็ถูกสะโพกสอบกระทุ้งให้ลำเอ็นชายเข้าในโพรงปากนุ่ม จนส่วนหัวของมันกระทบลำคอเล็ก รู้สึกเจ็บมากกว่าจะปรารถนาไปร่วมพร้อมกับอีกฝ่าย
สองมือบางรีบยกดันต้นขาแกร่งบอก ความใหญ่โตมันคับแคบในปากเธอมากๆ จะขยับยังไงก็ไม่ไหวเลย
"ดูดมันแรงเลย..อ่าดีย์" ลำคอหนาเปล่งเสียงครางต่ำ แล้วดันเอาคนตัวเล็กนั่งพิงไปกับหัวเตียงนอน เขาถึงจะขยับไปยื่นมือเกาะผนังห้อง สอบสะโพกแกร่งใส่เรียวปากนุ่มรัวจังหวะ
"อ็อก..อ็อก..อี่ไอ.." ร่างอรชรพยามส่งเสียงกระท่อนกระแท่นบอก ว่าอีกฝ่ายกำลังรุนแรงใส่เธออีกแล้ว แต่ใครมันจะไปทนไหวเลยต้องลงเล็บจิกใส่ต้นขาใหญ่
"อื้ม..." ร่างสูงรีบย่อตัวก้มลงมาแนบจูบใส่เรียวปากนุ่มเร่าร้อน เมื่ออารมณ์ดิบมันพรั่งพรู ใช้ลิ้นสากตวัดควักน้ำหวานอย่างหนัก แล้วซุกใบหน้าใส่ลำคอระหงขาว มีกลิ่นหอมละมุนน่าลุ่มหลง
"อื้อ..พี่ไตรอย่ารุนแรงกับณิ.." สองมือรีบยกวางบนบ่ากว้างบอก เขากำลังลามลงมาที่ยอดอกอวบ ดูดเคล้นไม่ต่างจากทารกหิวโหยน้ำนมมารดา พาลเสียววูบวาบในท้องน้อย
"ทำให้พี่แตกก่อน ไม่งั้นได้ใส่ในตัวเธอแน่ๆ ณิชา" ร่างสูงเหยียดกายตรงอีกรอบ ช้อนเอาท้ายทอยเล็กแหงนหน้าขึ้น ถึงจะให้ลำชายเข้าไปในโพรงปากนุ่มอีกครั้ง
"อ็อก อ็อก..แพร่บ" เรียวลิ้นเล็กตวัดรับส่วนหัวดอกเห็ด ถึงจะผงกศรีษะตามที่มือหนาบังคับเอาไว้ แม้จะเจ็บลำคอเล็กมากเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็ยังไม่หยุดความปรารถนา เลื่อนมืออีกข้างลงมากอบกุมเต้าเนื้ออกสวย
"อ่า...อีกนิดเดียว" ลำคอหนาเกร็งทะยานปล่อยเสียงครางต่ำ แล้วรัวสะโพกแกร่งสอบใส่เรียวปากนุ่มอย่างหนัก จนในที่สุดก็กระตุกปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นข้น
"แคก แคก..ไอพี่ไตรบ้า!" ร่างอรชรรีบลุกวิ่งไปคายในห้องน้ำ เธอต้องสำลักน้ำกามเพราะคนนิสัยไม่ดีจนหน้าดำหน้าแดง ไหนจะอาการปวดท้องกผ้ยังไม่หายดีเลย
"สบายตัวจัง" ร่างสูงเดินตรงเข้ามาในห้องน้ำ มองดูคนตัวเล็กพยามบ้วนปากซ้ำๆ เขาเลยชำระกายให้สะอาดอีกรอบ
"คอยดูนะ ณิจะจับพี่ไตรทำหมันให้ดู!" เธอหันมามองค้อนคนใจร้าย
"งั้นก็ยิ่งต้องปล่อยหนักๆ หน่อย เธอจะได้รู้ว่ามันเป็นของดี" มุมปากหยักยกยิ้มกริ่ม พุ่งมาช้อนเอาคนตัวเล็กวางบนเตียง ส่วนเขาเองก็นุ่งแต่ผ้าขนหนูแล้วทิ้งกายนอนด้านข้างร่างอรชร
"ไปนอนโซฟาเลยค่ะ ณิไม่ชอบนอนเตียงเดียวกับใคร"
"แต่ก็หลายรอบแล้วนะ" ร่างสูงยิ่งก่อกวนอารมณ์อีกฝ่าย ด้วยการนอนตะแคงข้างหันไปทางเธอ พบใบหน้าสวยหงุดหงิดอย่างมาก
"ณิจะทำยังไงกับพี่ไตรดีนะ!"
"นั่นน่ะสิจะทำท่าไหนดี" คนบอกยิ่งเสริมความหมั่นไส้ ยกท่อนแขนแกร่งไว้ใต้ศรีษะ ทำเหมือนว่าเขาสนใจที่ทะเลาะกับเธอให้ได้
"ขืนพี่ไตรยังแกล้งณิอีกนิดเดียว ณิจะไปนอนห้องคุณแม่แล้ว!" หมอนข้างถูกยกมาวางกั้นกลาง ดีกว่าต้องเห็นใบหน้าหล่อเหลาก่อกวนอารมณ์
"งั้นพี่ก็จะไปด้วย อยากเปลี่ยนบรรยากาศพอดี"
"ไอคนบ้ากาม!" จนเธออดไม่ได้จริงๆ ที่จะเอื้อมมือไปตีท่อนแขนแกร่ง ถ้าลุกไปได้จะหยิกตามตัวกำยำให้ดู
"เธอกล้าตีพี่อีกแล้วณิชา!" สายตาคมถลึงจ้อง คนตัวเล็กเริ่มถึงเนื้อถึงตัวเขาตลอดเวลา เผลอไม่ได้เดี๋ยวก็จบเดี๋ยวก็ตี
"ช่วยไม่ได้คนมันคันไม้คันมือ..แบร่"
"ให้ตายสิ! มานี่เลยพี่จะจัดเรามัดไว้ให้เข็ด" เป็นเขาที่มีความอดทนต่อร่างอรชร เลยถีบหมอนข้างลงเตียงไปแล้วกระชากดึงสองข้อมือเล็กให้เธอมาอยู่ในอาณัติ
"ปล่อยเลยนะไม่อยากจะอยู่ใกล้คนนิสัยไม่ดี! ณินอนไม่หลับด้วยถ้าต้องอยู่แบบนี้!"
"นั่นมันเรื่องของเธอไม่ได้เกี่ยวกับพี่" ฝ่ายคนบอกรีบหลับตาสนิท ให้คนอวดเก่งอยู่ในท่อนแขนแกร่งข้างซึ่งเขานอนตะแคง ใช้มือหนาอีกข้างรั้วแผ่นหลังบางให้เธอแนบใส่อกกว้าง
"เผลอเมื่อไหร่ณิจะทุบให้!"
วันต่อมา_
"พี่ณิ..ณดาคิดถึงจังเลย ไม่เห็นหน้าตั้งหลายวันเลยนะเนี้ย" ผู้เป็นน้องสาวรีบโผกอดณิชาเมื่อเธอลงบันไดมาพร้อมกับไตรภูมิ ในชุดที่เตรียมตัวไปทำงานทั้งคู่
"แค่ไม่กี่วันเองจะคิดถึงอะไรขนาดนั้น แล้วทำไมวันนี้ไปเรียนสายจัง" เธอเลยเลือกจะผายมือให้คนตัวสูงไปนั่งที่โต๊ะอาหารก่อน
"ก็ณดามีเรียนบ่ายเลย อุตส่าห์รีบทำงานส่งว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ซะหน่อย"
"พ่อเป็นอะไรหรือเปล่า?" ใจดวงน้อยกระตุกแป้งเมื่อเห็นน้องสาวหลบสายตา
"ก็..."
"พี่ถามว่าพ่อเป็นอะไรไปณดา บอกพี่มาก่อน" น้ำเสียงใสดังขึ้น ดึงให้ทุกคนเหลียวมองไม่เว้นแม้แต่แม่บ้านที่เป็นห่วง
"แม่บอกว่าช่วงนี้พ่อออ่อนเพลียกว่าเก่าน่ะ ไม่ค่อยลุกมากินข้าวเท่าไหร่เลย" คนบอกก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่อยากเอาเรื่องลำบากใจมาให้พี่สาวฟัง ไหนต่างคนก็ต่างรับปัญหามากพอแล้ว
"งั้นเดี๋ยวพี่เข้าบริษัทแล้วจะรีบแวะไปหาพ่อดีไหม แต่ถ้าณดามีเรียนต้องไปเรียนก่อนนะ เราจะจบแล้วอย่าให้ติดอะไรอีก"
"รู้แล้วน่า.."
"ไปกินข้าวกันเถอะ" ร่างอรชรเลยเดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวประจำ มีไตรภูมิเคียงข้างต่างไปกว่าทุกครั้ง
"แล้วพี่ณิป่วยเหรอ เห็นแม่บอกว่าเมื่อคืนพี่ไตรต้องมานอนเฝ้า" ณดาพูดทำลายบรรยากาศเงียบงัน แปลกใจที่คู่สามีภรรยาไม่ค่อยจะคุยกัน
"แค่นิดหน่อยเอง"
"อ้อ..แสดงว่าพี่ไตรก็เป็นห่วงพี่ณิมากเลยนะ แค่นิดหน่อยก็มานอนเฝ้าแล้ว" คนแซวเผยยิ้มกว้างมองทั้งพี่สาวและพี่เขย
"ไม่ขนาดนั้นหรอก รถมันติดน่ะถ้าจะกลับบ้านเดี๋ยวดึก" เสียงหวานเลยเบี่ยงเบนประเด็น
"พี่ว่างช่วงบ่ายเดี๋ยวไปรับที่บริษัทแล้วกัน" น้ำเสียงเข้มเอ่ยแต่ไม่ได้มองใบหน้าสวย ขณะตักข้าวต้มรับประทานอยู่
"ก็แล้วแต่..." เธอดันนึกถึงภาพที่เขาทายาตรงจุดบอบช้ำเมื่อก่อนจะลงมา รู้สึกสยิวกิวไปหมดทั้งร่างกาย
"...ก็อร่อยดีนะ"
....................
- ผู้เขียน
