วันต่อมา_
"อย่าบังคับณิได้ไหม แค่เมื่อคืนนี้ก็นอนเต็มอิ่มแล้วนะ ขอคุยงานแค่แป๊บเดียวเองไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย" เสียงหวานบอก ช่วงเวลาที่เธอจะกดสายสนทนาไปยังเลขาคนสนิท ไตรภูมิดันมายืนกันท่าไม่ให้เธอคุยได้สะดวก
"แค่หยุดงานอีกวันจะตายเลยหรือไง"
"ถ้าที่บริษัทณิไม่มีปัญหา ต่อให้นอนข้ามวันข้ามคืนณิก็นอนไปแล้ว" เธอแทบจะถลึงตามองใส่คนตัวสูง ไม่ติดว่านับถือน้ำใจอันน้อยนิดที่มานอนเฝ้าเมื่อคืน คงจะต่อว่าหนักหน่วงไปแล้ว
เพราะเธอเพิ่งรู้จากปากแพทย์ที่เข้ามาตรวจ ว่าร่างกายเธออ่อนแอไม่พอ ยังโดนกระทำเรื่องอย่างว่าหนักเกินไป เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่เคยผ่านผู้ชาย แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงตั้งแง่รังเกียจหนักหนา
"อย่าคิดว่าอยู่โรงพยาบาลแล้วพี่จะไม่กล้าทำอะไรเธอนะณิชา" ไตรภูมิขู่เสียงเรียบ จับแก้วยายัดใส่มือบางบังคับ มัวแต่สนใจจนไม่ลืมสิ่งสำคัญตอนนี้ไปแล้ว
"ขอแค่ห้านาทีเอง..ทำไมต้องใจร้ายจัง" เธอเลยยอมทานย
