หลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นห่วง ฉันก็นอนยิ้มอยู่คนเดียวจนผล็อยหลับไป จริงๆแล้วไม่ได้แกล้งป่วยหรอกแต่ฉันคงจะป่วยจริงๆ เพลียมาก อยู่ๆร่างกายก็ปิดสวิตช์ตัวเองแทนที่จะใช้เวลากับพี่แทนคุณให้คุ้มค่าเหมือนที่ตั้งใจไว้
'แชะ'
เสียงใครถ่ายอะไรแว่วๆ
ฉันค่อยๆเปิดตาขึ้นและมองหาที่มาของเสียง แต่เมื่อเห็นพี่แทนคุณถือโทรศัพท์กลับไปนั่งประจำที่ตัวเองก็ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ
"พี่แทนคุณทำอะไรคะ"
"ถ่ายรูปหนังสือ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงปกติก่อนที่จะหยิบหนังสือตัวเองขึ้นมาอ่านต่อ แต่ขณะที่ฉันจะหยัดลุกหัวก็หนักอึ้งจนต้องฟุบลงไปอีกรอบ
"เป็นอะไร" มีเสียงเย็นชาถามขึ้นมา
"เดวาปวดหัว" หนังสือหนาเตอะถูกวางลงบนโต๊ะอีกครั้ง ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปที่โต๊ะเล็กข้างเตียงแล้วหยิบที่วัดอุณหภูมิขึ้นมายิงที่หน้าผากให้
'ติ๊ด'
"เธอมีไข้"
พอมีไข้ฉันแทบไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะพี่แทนคุณจัดการทุกอย่าง เขารินน้ำอุณหภูมิห้องใส่แก้วเตรียมไว
