ไอญาดาแทบจะถอนหายใจออกมา หล่อนนึกในใจเมื่อเห็นรอยยิ้มอันสดใสของแม่ผัว…มีดบาดมือหรือขี้เกียจอาบน้ำให้ผัวกันแน่…ก็แค่นึกแต่ยิ้มให้แบบจริงใจ
“ได้ซีคะแม่ ว่าแต่นี่แม่จะเดินทางขึ้นเหนือเมื่อไหร่คะ”
“อีกสองสามวันนี่ล่ะ นัดพวกที่เขาจะไปกันไว้เรียบร้อยแล้ว จริง ๆ แม่ก็ห่วงพ่อนะแต่มันยกเลิกไม่ได้แล้วจริง ๆ เพราะถ้าแม่ไม่ไปก็ต้องลำบากคนอื่นอีก ยังไงเรารับปากแล้วก็อย่าให้เสีย”
จุฑาอธิบายเสียยาวยืดซึ่งสะใภ้สาวรู้นิสัยแม่ผัวดีว่าหล่อนชอบแก้ตัวไปข้าง ๆ คู แม้จะอายุขนาดนี้แล้ว หลายหนที่มีคนทักว่าหล่อนไม่เหมาะกับผัวที่แม้อายุมากกว่าแต่หน้าเด็กแม้แต่น้อย แต่อะไรก็ไม่ทำให้ไอญาดาเบื่อจุฑาเท่านิสัยของหล่อนที่ชอบโบ้ยงานให้คนอื่นโดยเฉพาะลูกสะใภ้เพราะเห็นว่าใช้อะไรก็ได้นี่ล่ะ
และสำหรับไอญาดาหล่อนก็เบื่อตัวเองเหมือนกันที่ไม่ค่อยจะปฏิเสธเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่คนอื่นขอร้อง ซึ่งคิดไปก็ไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นคนในครอบ
