บทที่ 3
1174 คำ
พอตกเย็นจีรนันท์ก็พาหล่อนไปเดินชมท้องทุ่งนา ดารากานต์ไม่ได้เป็นสาวกระแดะ ด้วยความที่เป็นลูกคนรวยและนิสัยติดจะเป็นคุณหนูแต่เมื่อมาอยู่ในสังคมชนบทหล่อนกลับชอบเสียอีก เพราะอยู่แต่ในเมืองใหญ่ เที่ยวห้างและเห็นแต่ตึกรามบ้านช่องสูง ๆ ไม่มีภาพเจริญตาเจริญใจและเขียวขจีสดชื่นอย่างบ้านนอก มันทำให้หล่อนโหยหาบรรยากาศเช่นนี้ขึ้นมา สบโอกาสที่จีรนันท์เอ่ยว่าจะไปเที่ยวหล่อนก็รีบเสนอทันทีว่าอยากมาเที่ยวบ้านของเพื่อนสาว จีรนันท์พาหล่อนเดินไปถึงยุ้งข้าวใกล้กระท่อมเก่า ๆ ปลายนาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านทรงไทยหลังใหญ่ ที่นั่นมีฟางข้าวกองรวมกันสูงท่วมหัว แต่กลับเป็นภาพที่หล่อนประทับใจจนต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้
“กานต์ชอบจังเลยอ่ะเจี๊ยบ”
“ชอบอะไรเหรอกานต์”
“ก็ชอบบรรรยากาศแบบนี้ไง เนี่ย...จะถ่ายรูปแล้วส่งไปให้พ่อกับแม่ดูด้วยล่ะ ท่านก็ชอบเหมือนกันนะเพียงแต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้มาเที่ยวพักผ่อนแบบนี้”
บทที่ 3
“จริงดิ?...พ่อกับแม่กานต์ชอบอย่างนั้นเหรอ ว๊าว! ดีเลย ถ้าอย่างนั้นว่าง ๆ วันหลังก็ชวนท่านทั้งสองมาเที่ยวที่นี่ซี กานต์ชอบแบบนี้เจี๊ยบก็ดีใจนะ”
ท่าทางของจีรนันท์ออกจะดีใจที่เพื่อนสาวของหล่อนชอบบรรยากาศที่บ้าน ตอนแรกหล่อนนึกกลัวว่าดารากานต์อาจจะไม่ชอบและนึกเบื่อหน่ายบรรยากาศแถวชนบท แต่เมื่อได้มาเห็นกับตาตัวเองกลับตรงกันข้าม หล่อนตื่นเต้นกับทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ยุ้งฉางที่มีแต่ฟางแห้ง ขนาดเห็นวัวควายก้ยังร้องอุทานด้วยความตื่นเต้นซะอย่างนั้น แต่สักพักดารากานต์ก็โบกมือใกล้ ๆ หน้า เมื่อเห็นดังนั้นหล่อนจึงถามเพื่อนว่า
“กานต์ร้อนเหรอ...อยากอาบน้ำก่อนไหม”
“ก็ดีเหมือนกันนะเจี๊ยบ นี่ขนาดพระอาทิตย์ลงต่ำแล้วนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าบรรยากาศบ้านเจี๊ยบไม่ดีนะ ยังไงกานต์ก้ชอบแบบนี้”
“ก็บ้านนอกไม่มีแอร์อ่ะ ถ้ากานต์ร้อนก็ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าไหม”
“อ้าว...แล้วเจี๊ยบยังไม่อยากอาบน้ำเหรอ?”
“เจี๊ยบจะเดินไปบ้านคุณยายเพื่อนปู่ก่อนน่ะ อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้เอง ถ้ายังไงกานต์กลับไปอาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวเจี๊ยบตามไป”
“เอางั้นเหรอ”
“อืม...ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่อยากอาบน้ำในห้อง ชั้นล่างของบ้านพ่อกับแม่ทำที่อาบน้ำแบบเปิดโล่งเอาไว้ ว่าแต่กานต์นุ่งผ้าถุงเป็นเป่าเนี่ย”
“ก็พอได้อยู่นะ แต่ปกติที่บ้านไม่มีใครเข้าไปยุ่งย่ามใช่ไหม”
“จ้ะ...ไม่มีใครหรอก ปู่ก็อยู่แต่ในห้อง ท่านชอบอ่านหนังสือ บางทีก็โน่นเลย ถึงเวลากินข้างก็ออกมา แต่เจี๊ยบรับรองความปลอดภัยนะ”
“จ้ะ...ถ้าอย่างนั้นกานต์ขอกลับไปอาบน้ำที่บ้านก่อนนะ เหงื่อออกเต็มเลย คันนิดหน่อย พรุ่งนี้เช้า ๆ ค่อยออกมาถ่ายรูปอีกเนอะ”
จีรนันท์พยักหน้าหงึก ๆ และมองเพื่อนสาวที่เดินกลับไปยังบ้านทรงไทยหลังใหญ่ก่อนที่หล่อนจะหันหลังและเดินไปอีกทาง ขณะนั้นเมื่อดารากานต์กลับมาถึงบ้านของเพื่อนสนิทก็สังเกตเห็นว่าบนบ้านเงียบเชียบ หล่อนกลับไปที่ห้องและคิดว่าบ้านของจีรนันท์เป็นบ้านหลังใหญ่ก็จริงแต่กลับไม่มีเสียงดังรบกวนเหมือนอย่างห้องพักในเมือง ได้ยินแต่เสียงนกร้อง บางครั้งได้ยินเสียงวัวควายดังมาจากด้านนอก ช่างเป็นบรรยากาศที่สุขสงบเสียเหลือเกิน
เด็กสาวสะบัดไหล่และโครงศีรษะไปมา รู้สึกถึงความร้อนที่มันทำให้เหงื่อไหลจนเสื้อเปียกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง แต่เมื่อเข้ามาในบ้านหลังนี้กลับเย็นฉ่ำและไม่ร้อนอย่างข้างนอก ถึงอย่างนั้นหล่อนก้ยังอยากจะชำระล้างคราบเหงื่อออกจากตัวเสียหน่อยในช่วงตะวันบ่ายคล้อยแต่แสงอาทิตย์ก็ยังแผดกล้าอยู่ดี ดารากานต์เปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบผ้านุ่งออกมากุมไว้พลางก็นึกถึงคำพูดของเพื่อนสาว
“ถ้าไม่อยากอาบน้ำในห้อง ชั้นล่างของบ้านพ่อกับแม่ทำที่อาบน้ำแบบเปิดโล่งเอาไว้”
ดารากานต์แอบยิ้มและคิดอย่างซุกซนว่า นี่ถ้าจะลองอาบน้ำที่โล่งแจ้งก็คงตื่นเต้นดี เพราะจีรนันท์ก็บอกแล้วว่าบ้านหลังนี้ปกติจะไม่ให้ใครเข้ามารบกวน ซึ่งหล่อนก็เชื่อเช่นนั้นเพราะตั้งแต่เหยียบย่างเข้ามาไม่ได้ยินเสียงใครเลย หล่อนเห็นว่าที่นี่มีแม่บ้าน แต่จีรนันท์บอกว่าเป็นชาวบ้านละแวกนี้ จะเขามาช่วยเช็ดถูทำความสะอาดบ้านเป็นครั้งคราวซึ่งวันนี้หล่อนก้ยังไม่เห็นว่าใครเข้ามา ถ้าพูดถึงปู่เหิมของเพื่อนสนิทก็ไม่เห็นเหมือนกันอีกนั่นล่ะ นึกอีกทีก็คงอยู่ในห้องอ่านหนังสือตามประสาคนแก่กระมัง
คิดดังนั้นหล่อนก็หยิบเอาชุดบิกินี่แบบทูพีซที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะติดกระเป๋ามาด้วย แค่เผื่อ ๆ ว่าอาจจะเที่ยวทะเล หรืออาบน้ำกันตามประสาสาว ๆ ดารากานต์ถอดเสื้อผ้าของหล่อนออกจนหมดแล้วจึงใส่ชุดบิกินี่ที่ตัวเล็กมาก ปกปิดเรือนร่างอวบอิ่มของหล่อนแทบไม่มิด ก็อะไรต่อมิอะไรบนเรือนร่างสาวมันทั้งอวบทั้งใหญ่ไปหมด เมื่อก่อนหล่อนยังนึกรำคาญว่าสิ่งที่พ่อแม่ให้มานี่มันช่างล้นเหลือ เพราะนมของหล่อนใหญ่มาก ยังดีที่หน้าท้องแบนราบ สะโพกผายและเนินเต่ากลางลำตัวมันอูมอิ่มจนกลีบเนื้ออูมข้างหว่างขามันโผล่แพรมออกมาจากบิกินี่ตัวจิ๋ว
แต่ก็ช่างประไร ก็แค่อาบน้ำในบ้านถึงมันจะเปิดโล่งแต่ก็คงมิชิดพอที่ใครจะไม่มาเห็นเอาหรอก คิดแล้วเด็กสาวก็นุ่งผ้าถุงทับชุดบิกินี่ของหล่อนเพราะจะเดินอาด ๆ ออกไปจากห้องทั้งอย่างนี้ก็คงจะน่าตกใจพิลึก ค่อยไปถอดออกที่อาบน้ำก็แล้วกัน เด็กสาวหยิบผ้าขนหนูและสบู่เหลวติดมือไปด้วย หล่อนเดินลงไปที่ใต้ถุนบ้านซึ่งด้านล่างนั้นเป็นเสายกสูง มีที่นั่งจัดไว้เหมือนห้องรับแขก หล่อนยังไม่เห็นใคร แม้แต่เงาของปู่เหิม เด็กสาวเดินไปรอบ ๆ ก็เห็นว่าด้านข้างของบ้านทรงไทยหลังใหญ่มีกำแพงอิฐเล็ก ๆ ที่ก่อขึ้นมา และเมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ เด็กสาวก็ถึงกับร้อง
- ผู้เขียน
