ตุบ
เสียงเมลินกรีดร้องดังลั่น เมื่อดราฟตัดสินใจเหวี่ยงร่างนานะเข้าริมข้างจนหัวกระแทกพื้นสลบเหมือด ส่วนตัวเองลอยละลิ่วตกลงไปจากขอบดาดฟ้า
หมับ!
"จับมือกูไว้ไอ้ดราฟ!" ทิม ปรากฏตัววิ่งเข้ามาคว้าแขนของเพื่อนเอาไว้ได้ทัน แม้ร่างกายกำยำจะห้อยโตงเตง เมลินรีบเข้าไปช่วยอีกแรง ช่วยจับแขนอีกข้างแล้วดึงมาเกาะกำแพงครูดขึ้นมานอนแผ่ราบ
ดราฟ รอดจากเหตุการณ์อย่างหวุดหวิด
ก่อนจะมาตามที่นานะส่งข้อความหา ดราฟ ได้ขอความช่วยเหลือจากทิมให้ตามมา กลัวว่าจะเกิดเรื่องอันตรายร้ายแรง ซึ่งเป็นไปตามคาด
"หนูรักพี่คนเดียวไม่เคยเปลี่ยนใจ" เมลินโผกอดดราฟไว้แน่น "พี่เป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของหนูนะ ฮือออ~อย่าตัดสินใจอะไรบ้าๆ แบบนี้อีก!"
"ถ้าพี่จะบอกว่าขอโทษคงเป็นครั้งที่ร้อย พี่ขอโทษจริงๆ ที่ต้องตัดสินใจแบบนี้ พี่ยอมให้ลูกเราตายไม่ได้"
"หนูรู้ ฮื้อออ~"
"เมลิน พี่รักเมลินมากนะ"
ทั้งคู่กอดกันกลมร้องห่มร้องไห้ มาวินที
