บทที่3.หนุ่มหล่อสุดฮอต [แนะนำแฟน🫦]
992 คำ
ด้วยความร้อนรนใจ เมลิน ยังคงกดส่งข้อความไปหา แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับมาแต่อย่างใด
กระทั่งเช้าวันต่อมา
บนรถ
เป็นอีกวันที่ดราฟเดินทางมารับเมลินถึงบ้าน ซึ่งแน่นอนว่าเขาคุ้นเคยกับทุกอย่าง เพราะรู้จักกันมานาน ตัวเล็กทนเก็บความอึดอัดไม่ไหวถึงรีบถาม
"เมื่อวานตอนเย็นพี่ดราฟพาใครนั่งรถด้วยคะ"
"อ๋อออ พอดีเพื่อนรถเสีย มันเลยฝากให้ไปรับแฟน นี่เราเห็นด้วยเหรอ.."
"ใช่ค่ะ หนูออกไปซื้อน้ำเต้าหู้พอดี แล้วทำไมหายไปทั้งคืน ไม่ตอบกลับ"
"เมื่อวานพี่ไม่ค่อยสบาย กินยาแล้วเผลอหลับ อย่าบอกนะว่าเราคิดมาก?เห็นพี่พาใครนั่งรถก็คิดเลยเถิดไปไกลเลยหรือไงฮะ"
"ปะ เปล่าค่ะ หนูแค่ถามเฉยๆ แล้วนี่พี่กินยาหรือยังคะ อาการดีขึ้นบ้างไหม"
"เรียบร้อยแล้วครับ วันนี้ไข้ไม่มีสักนิด"
"ดีแล้วค่ะ หนูเป็นห่วงนะคะ"
นิสัยของเมลินคือไม่งี่เง่ายอมเข้าใจอะไรง่ายๆ ดราฟเองก็ไม่ได้มีพิรุจอะไร คำพูดทุกอย่างของเขาดูจริงจังเชื่อถือได้
เพราะแบบนี้ความสัมพันธ์เลยแน่นแฟ้น ไม่มีช่องว่างให้ผิดใจ
มหาวิทยาลัยเอกชน
'ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ จ๊าก!'
เสียงร้องเพลงเนื่องจากมีกิจกรรมรับน้องปี1 ซึ่งสืบทอดต่อกันมา ทุกคนเล่นเกมตามกติกาที่รุ่นพี่วางเอาไว้อย่างสนุกสนาน โดยครั้งนี้ให้จับกลุ่มเพื่อแย่งชิงธง หากใครแพ้จะถูกลงโทษให้รับผิดชอบร่วมกัน เพื่อสร้างความกระตือรือร้นและความสามัคคีในหมู่คณะ
พักเบรก
"มัวแต่กลัวอยู่ได้เมลิน! แค่จับปลาไหลเอง" เพื่อนร่วมชั้นยืนเท้าสะเอวส่งเสียงตวาด
"ขอโทษนะแต่เรากลัวจริงๆ" เมลินตอบกลับ
"มันไม่มีพิษสักหน่อยจะกลัวทำไม"
"ก็มันรูปร่างเหมือนงูนี่นา"
"โอ้ยยยย จินตนาการเพ้อฝัน ตอนนี้เราอยู่ในโลกของความเป็นจริง ออกมาจากโลกส่วนตัวด้วยค่ะ! เพราะเธอกลุ่มเราถึงพ่ายแพ้โดนละเลงโคลนเต็มหน้า"
เมลินก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด เพราะไม่สามารถช่วยเหลือเพื่อนในกลุ่มได้อย่างเต็มกำลัง นานะพี่ยืนดูอยู่รีบเดินมาขวาง พร้อมกับพูดจาแดกดัน "แค่โดนโคลนป้ายหน้าไม่ตายหรอกมั้ง!! พูดจากันดีๆ ก็ได้ อีกอย่างจะโทษเมลินอย่างเดียวได้ยังไง เพราะพวกเธอจับปลาไหลได้น้อยก็เลยแพ้พ่าย" ทุกคนเงียบไม่มีใครกล้าต่อล้อต่อเถียง เนื่องจากบุคลิกที่ดูแรงของนานะ
เจ้าตัวรีบคว้าแขนเพื่อนสนิทออกไปให้ห่าง เมลินได้แต่เก็บความรู้สึกแย่ภายในใจหลบอยู่ด้านหลัง
เวลาทุ่มตรง
วันนี้มีนัดรวมตัวของศึกษาทั้งคณะเพื่อสังสรรค์ปาร์ตี้เฮฮา ถึงแม้เมลินจะไม่ชอบเที่ยวแต่ก็จำใจต้องมา เนื่องจากไม่อยากแตกแยกแตกต่างให้เป็นตัวปัญหา
แกก
เสียงแก้วกระทบกันพร้อมพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างๆ เพื่อนในกลุ่มชวนเล่นเกมส์ใครแพ้ยกดื่มหมดแก้วจนเมลินเริ่มมึนเมา วันนี้ยังคงแต่งตัวเรียบร้อยใส่กางเกงขายาวเสื้อกล้ามด้านใน แต่มีเสื้อคลุมตัวใหญ่ด้านนอกปิดมิดชิดทุกอย่าง
อึก อึก อึก
'เย้ หมดแก้ว'
ทุกคนสนทนาสังสรรค์เฮฮา เมลินกระดกหมดแก้วเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็นับไม่ได้ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะพร้อมส่ายใบหน้าเล็กน้อยเลือดเรียกสติกลับคืนมา
"ถ้าเมาก็พอได้แล้วนะ" นานะพูด "ไม่ต้องเล่นแล้ว"
"อืมมม น่าจะไม่ไหวแล้วล่ะ ฮ่าๆ"
"หน้าแดงเถือกเลยเนี่ย พอก่อนเดี๋ยวกลับไม่ไหวนะ"
"ไม่ต้องห่วง เรากลับได้"
นานะยิ้มอย่างสบายใจพูดคุยกับเพื่อนต่อ เมลินขยับแว่นเช็กโทรศัพท์ปรากฏว่าแฟนหนุ่มอย่างดราฟก็มาที่นี่เหมือนกัน สักพักเสียงพูดคุยถกเถียงกันสนั่น
"พี่ดราฟมาด้วยนะพวกหล่อน" สาวคนหนึ่งพูด
"ใช่รุ่นพี่ปี3 คณะบริหารไหม?!ได้ข่าวว่าฮอตสุดสาวคอยตามจับกันมือเป็นประวิง"
"จริง เพื่อนสนิทพี่ดราฟก็หล่อนะ โอ้ย อยากได้"
"วาสนาผู้ใด๋หนอ ฮ่าๆ"
สาวสวยคนหนึ่งโชว์จอมือถือปรากฏใบหน้าหล่อ ซึ่งเมลินเอี้ยวตัวมองก็จำได้แม่นว่าเป็นแฟนหนุ่มสุดที่รักของตัวเอง เธอยิ้มกริ่มรู้สึกภูมิใจที่มีคนรักใคร่เช่นกัน
สักพัก..เมื่อรู้สึกเริ่มเมาแล้วอยากกลับบ้าน จึงคว้าแขนของเพื่อนสนิทลุกขึ้นยืนแม้จะเซนิดหน่อยก็ตาม
"ไปส่งเราหน่อยสินานะ" เมลินพูดเสียงยาน
"จะไปเข้าห้องน้ำเหรอ"
"ปะ เปล่าหรอก ไปตรงนู้น"
"ก็ได้ เดี๋ยวขอยกแก้วนี้หมดก่อนนะ"
เพื่อนสาวแสนดีไม่ปฏิเสธ เดินมาพร้อมกับเมลินยังโต๊ะหรูหราริมข้างบูทดีเจ มีชายหนุ่มรูปหล่อหลายคนนั่งรวมกันกำลังสังสรรค์ตามปกติ
"พี่ดราฟ" เมลินเรียก
"เฮ้ยยย สภาพนี้อย่าบอกว่าเมานะ?" ดราฟจ้อง
"นิดหน่อยค่ะ แต่หนูไม่เป็นไร แค่อยากจะมาแนะนำเพื่อนสนิทคนเดียวให้รู้จัก ชื่อนานะ"
"เพื่อนสนิทเหรอ.."
"ที่หนูเล่าให้ฟังไงคะ คนนี้แหละ"
ดราฟยกยิ้มเป็นการทักทาย ทำให้นานนะอึ้งเล็กน้อย เพราะเพื่อนร่วมคณะเพิ่งพูดถึงชายหนุ่มสุดหล่อฮอตปรอดแตกอย่างเขา ไม่คิดว่าผู้หญิงเฉิ่มอย่างเมลินจะดูสนิทสนมเป็นอย่างมาก
"นานะ นี่พี่ดราฟแฟนของฉัน" เมลินแนะนำ
"อะไรนะ...แฟนของเมลิน!" นานะตกใจ
"อืมมม ตกใจอะไรขนาดนั้น ฮ่าๆ"
"ไม่คิดไม่ฝันว่าพี่ดราฟจะมีแฟนแล้วน่ะสิ"
"ก็เรานี่ไงแฟนพี่ดราฟ แฮ่"
ดูท่าทางนานะตื่นตระหนกแต่ก็ยิ้มเชิงยินดี ก่อนจะหันไปถามดราฟที่ยกกระดกเหล้าหนึ่งที "จริงหรือเปล่าคะ ที่พี่ดราฟป็นแฟนกับเมลิน?"
- ผู้เขียน
