ตอนที่ 27
แสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้าสาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในห้องนอน ภาคินัยลืมตาขึ้นช้าๆ ใบหน้าสวยหวานยังคงหลับใหลอยู่ในอ้อมกอดของเขา พ่อเลี้ยงหนุ่มยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอื้อมมือลูบไล้เส้นผมดำขลับเบาๆ ราวกับกลัวว่าเธอจะตื่น
ความรู้สึกอบอุ่นสบายใจเอ่อล้นอยู่ในอกของเขา ภาคินัยไม่เคยรู้สึกมีความสุขเท่านี้มาก่อนในชีวิต การได้อยู่กับอัญชลิดาและได้ดูแลเธอ มันคือความสุขที่แท้จริงที่เขาโหยหามานาน ความรักที่เขามีต่อเธอ มันไม่ใช่แค่ความปรารถนาในเร่ื่องเซ็กซ์ แต่มันเป็นความผูกพันที่ลึกซึ้ง เป็นความรู้สึกที่เขาอยากจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต
ภาคินัยเหลือบมองนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า เพื่อไม่ให้อัญชลิดาตื่น เขาเดินไปยังห้องครัวด้วยรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ...พ่อเลี้ยง” ป้าคำปองแม่ครัวที่เรือนใหญ่เอ่ยทักทาย เมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มเดินเข้ามาในครัวอย่างอารมณ์ดี
“ว
