เมื่อเขาไม่ยอมดื่มเหล้าเพื่อช่วยให้หลับตามที่ทำมาตลอดสองเดือนหลังจากประสบอุบัติเหตุ
เขาก็เลยนอนบนเตียงด้วยการลืมตา จับจ้องเธออย่างกับกลัวว่าเธอจะทำอะไรเขางั้นแหละ
เธอแอบคิดในใจ สภาพอย่างนั้นไม่น่าปล้ำเลยสักนิด เขาไม่ควรกลัวว่าเธอจะลงมือทำอะไรแบบนั้น
หลังเก็บเศษแก้วและทำความสะอาดเรียบร้อย เธอเดินไปที่มุมห้อง หยิบกระเป๋าลากใบใหญ่ของตัวเองออกมาที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้ออก เพื่อดูว่าพอจะมีพื้นที่ให้เสื้อผ้าของเธอบ้างหรือไม่
“ห้ามเอาเสื้อผ้าเธอใส่ในตู้เดียวกับฉัน” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“แล้วจะให้ฉันใส่ในตู้ไหนล่ะ”
“เธอจะอยู่กับฉันได้สักกี่วันกัน ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้าเธอน่ะแหละ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเอาเข้าเอาออก”
“อ๋อ” เธอเข้าใจแล้ว เขาคิดว่ายังไงเธอก็คงทนอยู่กับเขาได้ไม่นานหรอก เลยไม่จำเป็นต้องรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าอย่างนั้นสินะ “แต่ฉันคิดว่าไม่เสียเวลาหรอกค่ะ ต่อให้ฉันต้องไปจ
