“คุณหายหน้าไปหลายวัน เพราะไปอยู่กับนังนี่ใช่ไหม ฟาโรห์!” เขมมิการ์โยนรูปภาพชายหนุ่มกับพิมดาวที่เดินห้างด้วยกันหลายวันก่อนใส่หน้ามาเฟียหนุ่มอย่างโกรธจัด
“หึ ในที่สุดก็รู้แล้วสินะ” ฟาโรห์ไม่ได้ตกใจกับรูปที่เขมมิการ์โยนให้เขาดูสักนิด เพราะเขารู้มาตั้งนานแล้วว่ามีคนสะกดรอยตาม อยากรู้นักเขาก็จัดให้รู้จนสมใจยาก
“กรี๊ด! เขมไม่ยอม เขมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” เขมมิการ์กรีดร้องและเดินเข้ามาทุบตีร่างหนาอย่างบ้าคลั่ง
“ก็เอาไว้บนหัวเธอนั่นแหละเขม อย่าบ้าให้มาก เธอไม่มีสิทธิ์อะไรบนตัวฉันทั้งนั้น หัดสำนึกซะบ้างอย่าให้ฉันหมดความอดทน” เสียงเข้มคำรามด้วยความโกรธใส่ภรรยาที่เขาไม่เคยต้องการสักนิด
“คุณทำได้ยังไง ทั้งที่อยู่ในงานคุณก็สุมหัวกับนังเด็กนั่นหลอกเขมใช่ไหม เขมนั่งหัวโด่ทนโท่นั่งยิ้มให้มันเหมือนคนโง่”
“พูดถึงพิมดาวดีๆ อย่าเอ่ยว่ามัน เพราะเด็กคนนั้นคนละระดับกับเธอเขม” ฟาโรห์เอ่ยบอกด้วยเสียงที่ไม่ชอบใ
