คราวนี้ภัสสรบอกน้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำเอาเขมรดาสะดุ้งน้อยๆ ไม่ใช่เพราะน้ำเสียงของภัสสรเพียงอย่างเดียว แต่เป็นปลายกระบอกปืนที่ยังจ่อมาทางหล่อนนั่นก็ด้วย
“แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้ฉันอารมณ์ดีละ เพราะอีกไม่นานเธอก็จะไปไกลหูไกลตาฉันแล้ว”
“คุณภัสสรหมายความว่าไงคะ”
น้ำเสียงตื่นกลัวของเขมรดาทำให้ภัสสรยกยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า แว่บหนึ่งที่ภัสสรหันมามองเขมรดาอย่างมาดร้าย ก่อนจะดึงสายตากลับไปถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง
“บอกแล้วไงว่าฉันจะพาเธอไปล่องเรือ ส่วนจุดหมายปลายทางอยู่ประเทศไหนฉันก็บอกไม่ได้เหมือนกัน รู้แค่ว่าเธอได้ไปไกลหูไกลตาฉันแน่ อ่อ แล้วไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีงานทำนะ เพราะฉันน่ะหางานเอาไว้ให้เธอแล้ว”
“...”
“งานวีไอพีที่เธอรังเกียจนักรังเกียจหนาไงล่ะ”
เขมรดาถึงกับหน้าซีดเผือด หากแต่ยังไม่ทันได้ซักถามอะไรเพิ่มเติม ภัสสรก็เลี้ยวรถเข้ามาในท่าเรือ ก่อนจะจอดในโกดังแห่งหนึ่ง และตอนนี้ก็เป็นเวลาที่พระอาทิ
