“ไก่นี่ก็อร่อยดีนะคะ”
“ไม่อยากจะคุยหรอกนะ แต่อยากบอกว่าผมน่ะอร่อยกว่าไก่ในมือคุณอีก”
“หืม คุณเคิร์กอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ขนาดนั้นแหละ คุณก็กินอยู่บ่อยๆ นี่”
“คุณเคิร์ก”
กำปั้นเล็กทุบลงบนอกแกร่งเข้าอย่างเต็มรัก เมื่อได้ยินคนข้างกายพูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย พวงแก้มทั้งสองข้างของเขมรดาขึ้นสีเรื่อในทันที
“เขินอะไรกัน ที่ผมพูดน่ะเรื่องจริงทั้งนั้น”
เพราะความเคอะเขินที่มีอยู่มากเขมรดาจึงยกกำปั้นขึ้นตั้งใจจะทุบลงบนอกแกร่ง แต่คราวนี้พลาดถูกมือหนาของเคิร์กรวบเอาไว้เสียก่อน
“มา เดี๋ยวผมจะทำให้หายเขินเอง”
เคิร์กกลั้วหัวเราะก่อนทำท่าจะแนบริมฝีปากลงไปบนกลีบปากนุ่ม ริมฝีปากยังไม่ทันได้สัมผัสเรียวปากของเขมรดาอย่างที่ใจหวัง เสียงเจ้าหนูน้อยคริสโตเฟอร์ร้องไห้จ้าก็ดังขึ้นเสียก่อน
“หยุดเลยค่ะ ลูกคงหิวนมแล้ว”
เขมรดาบอกพลางอมยิ้มนิดๆ ที่เห็นอีกฝ่ายหายใจฮึดฮัด แถมเจ้าตัวยังหันไปขึงตาโตใส่ลูกชาย แต
