แปดชั่วโมงเศษเขมรดาก็ได้เหยียบดินแดนมักกะโรนีอย่างประเทศอิตาลี ทั้งเอมิลี่ เคิร์กและเขมรดาเดินมาขึ้นรถของโรงแรมที่จอดรออยู่ ระหว่างที่รถเคลื่อนออกจากสนามบินความสนใจของเขมรดาก็อยู่ที่วิวข้างทาง หญิงสาวมองบรรยากาศนอกกระจกใสด้วยความตื่นตาตื่นใจ เคิร์กที่นั่งข้างกันมองเขมรดาด้วยความเอ็นดู
“ที่นี่สวยจังเลยนะคะ”
เขมรดาหันไปบอกเคิร์กด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอย่างที่เจ้าตัวไม่อาจซุกซ่อนเอาไว้ได้ ก่อนที่จะดึงสายตากลับไปที่วิวด้านนอกอีกครั้ง รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเคิร์ก เอมิลี่เองก็มองเขมรดาอย่างเอ็นดูเช่นกัน ก่อนจะกระซิบกับเคิร์กว่า
“คุณเขมรดาเธอน่ารักดีนะ เหมือนเด็กเลย ดูร่าเริงสดใสดี พอมาอยู่กับนายก็เหมือนนายเป็นพ่อที่พาลูกสาวมาเที่ยวน่ะ”
“ฉันไม่เป็นพ่อ”
เคิร์กบอกเสียงจริงจังจนเอมิลี่อดขำไม่ได้ก่อนจะถามออกไปว่า “ถ้าไม่เป็นพ่อแล้วนายจะเป็นอะไร”
“สามี”
เอมิลี่ถึงกับหน้าร้อนหน่อยๆ
