“ผมถามว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ปล่อยขิมนะคะ”
เขมรดาพยายามบิดข้อมือที่ตอนนี้ถูกคนสูงกว่ากำรอบเอาไว้แน่น หากแต่ความพยายามของหล่อนไม่เป็นผล เพราะยิ่งหล่อนดิ้น เขาก็ยิ่งกำข้อมือเล็กนั่นแน่นขึ้นจนหล่อนถึงกับนิ่วหน้า
“ตอบผมมาก่อนว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
เคิร์กเค้นเสียงถามพลางจ้องร่างเล็กด้วยสายตาคมดุ ครู่หนึ่งที่เขมรดาเผลอสบเข้ากับนัยน์ตาคมกริบ แววตาที่คล้ายมีประกายไฟอยู่ในนั้นทำให้หล่อนอดหวาดหวั่นไม่ได้
“ปล่อยขิมเถอะนะคะ”
เขมรดายังคงยืนยันคำเดิม หล่อนไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อเคิร์ก คาร์เตอร์อีกแล้ว เพราะนอกจากจะถูกภัสสรตำหนิ ภัสสรยังข่มขู่ด้วยหากหล่อนยังเอาตัวเข้าไปใกล้ชิดกับคนตรงหน้าอีก ไม่ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเข้ามาเองก็ตาม หล่อนต้องเลี่ยง เพราะไม่อย่างนั้นภัสสรจะขายบ้านของหล่อนไปซะเดี๋ยวนั้น ซึ่งเขมรดาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเป็นอันขาด
หล่อนจะไม่ยอมให้ย่าเล็กต้องใจสลายที่ต้อง
