น้ำเสียงเข้มงวดจากริมฝีปากได้รูปทำให้เขมรดาไม่กล้าค้านอีก ดวงหน้าเรียวสวยได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำใจ ก่อนจะตัดสินใจบอกว่า
“ขิมยังเหลือเงินอีกราวๆ สี่หมื่นดอลลาร์ เอาส่วนนี้ไปจ่ายเป็นค่าปรับก็ได้ค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะพอหรือเปล่า”
“ไม่ต้อง เก็บเอาไว้เถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“ขอบคุณค่ะ”
น้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง ดวงตาคมเข้มที่กำลังมองมาทำให้เขมรดาไม่กล้าโต้แย้งอีก หญิงสาวได้แต่กล่าวขอบคุณ
“ผมสั่งเค้กกับเฟรบเป้ไว้ให้แล้ว กินก่อนค่อยกลับบ้าน”
“ค่ะ”
เขมรดารับคำพร้อมๆ กับที่พนักงานยกจานเค้กและเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เขมรดากล่าวขอบคุณพนักงาน มือบางหยิบช้อนขึ้นมาตักเค้กตรงหน้าเข้าปาก หล่อนไม่อยากให้เคิร์กต้องรอนาน แต่เสียงทุ้มที่ดังขึ้นมาทำให้มือบางต้องชะงัก
“ใจคอจะกินคนเดียวงั้นเหรอ”
“ขอโทษค่ะ”
พอรู้ตัวว่าเสียมารยาทเขมรดาก็รีบดันจานเค้กไปให้คนตรงหน้า แต่มือหนายกขึ้นคว้าหมับที่ข้อมือเล็ก เขมรดาชะงั
